ﻣﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ در ﭼﻨﮕﺎل ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﺰﻣﻦ و ﭘﻴﺸﺮوﻧﺪه ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻢ. اﻋﺘﻴﺎد ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى ﺟﺴﻤﻰ، رواﻧﻰ و روﺣﺎﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﺎ ﭘﻴﺸﺮوﻧﺪه، ﻻﻋﻼج و ﻛﺸﻨﺪه اﺳﺖ.”
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮق ﻗﺴﻤﺘﻰ از ﻣﺘﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ درﺑﺎرهى ﺑﻴﻤﺎرى اﻋﺘﻴﺎد اﺳﺖ. اﻋﺘﻴﺎد و ﺑﺴﻴﺎرى از ﻧﺎﻫﻨﺠﺎرﻫﺎى ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻗﺮون ﭘﻴﺶ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ و ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺠﺎزات ﺑﻮده در ﻗﺮن اﺧﻴﺮ اﺑﺘﺪا ﺟﺰو ﺑﻴﻤﺎریها بوده و ﺳﭙﺲ از ﻟﻴﺴﺖ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎ ﻫﻢ درآﻣﺪه و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻴﺎز ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.
1-1-2. ﺗﺒﻌﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﭘﺬﻳﺮش ﻣﻔﻬﻮم ﺑﻴﻤﺎری اﻋﺘﻴﺎد
ﻣﻌﺮﻓﻰ اﻋﺘﻴﺎد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻴﻤﺎرى، ﺗﺒﻌﺎت ﻓﺮدى و اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺴﻴﺎرى ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد. در بعد اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ وﻗﺘﻰ ﻳﻚ رﻓﺘﺎر ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ و ﭘﺮﺧﻄﺮ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﻓﺘﺪ، ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ازﺟﻤﻠﻪ ﻣﺠﺎزات و ﺗﺪاﺑﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ اﺳﺖ؛ ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و ﻣﺸﺮوﺑﺎت اﻟﻜﻠﻰ، رواﺑﻂ ﺟﻨﺴﻰ، ﻗﻤﺎر و....در ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ و ﻣﺸﻤﻮل ﻣﺠﺎزات ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﻪﺣﺴﺎب آوردن اﻳﻦ اﻋﻤﺎل ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى، ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰﺷﻮد ﺗﺪاﺑﻴﺮ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺮاى ﺑﻬﺒﻮدى اﻓﺮاد ﻛﻢرﻧﮓ ﺷﻮد ﻳﺎ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮود ﻳﺎ ﻋﻮاﻗﺒﻰ ﭼﻮن ”ادﻋﺎى ﺣﻖ و ﺣﻘﻮق ﺑﺮاى اﻓﺮاد ﻣﺮﺗﻜﺐ و ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ آن” ﺑﻪوﺟﻮد آﻳﺪ.
2-1-2. ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﻲ، ﻗﺘﻞ، زﻧﺎ
برای ﻣﺜﺎل اﻧﻘﻼب ﻓﻮق درﺑﺎرهى ﻣﻌﻀﻞ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﻰ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﻰ ﺳﺎﻟﻴﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﻰ ﻋﻤﻠﻰ ﻗﺒﻴﺢ و ﺷﻨﻴﻊ ﺑﻮد و در ﺟﻮاﻣﻊ و ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺎزات در پی داشت ؛ ﺟﺎﻟﺐ اینکه در ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ، اﺑﺘﺪا اﻳﻦ ﻋﻤﻞ از ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺮم ﺧﺎرج و ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ درﻣﺎن اﺳﺖ. ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻰ از ﻟﻴﺴﺖ ﺑﻴﻤﺎرى ﻫﻢ ﺧﺎرج و ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻧﻴﺎز روﺣﻰ و رواﻧﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ. اﻣﺮوزه ازدواجﻫﺎى ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﺎن در ﻛﺸﻮرﻫﺎى ﺑﺴﻴﺎرى، اﻣﺮى ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻰآﻳﺪ و ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺧﻰ ﻓﺮﻗﻪﻫﺎ ﻧﻴﺰ آن را ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ.
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺟﺮم ﻗﺘﻞ ﻋﻤﺪ اﻛﺜﺮ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺟﺰاﻳﻰ ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﻣﺠﺎزات اﻋﺪام را ﺑﺮاى ﻗﺎﺗﻞ در نظر گرفته بودند؛ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺮور ﺣﺒﺲ اﺑﺪ و ﺳﭙﺲ ﺗﺒﻌﻴﺪ و ﺣﺒﺲ ﻛﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﺟﺎى اﻋﺪام را ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ اﻣﺮوزه در ﺑﻌﻀﻰ ﺟﻮاﻣﻊ ﻗﺎﺗﻞ را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ و از ﻣﺠﺎزاﺗﺶ اﺟﺘﻨﺎب میکنند و ﺑﻪ ﺟﺎى آن اﻗﺪاﻣﺎت ﺗﺎدﻳﺒﻰ اﻧﺠﺎم ﻣﻰ دﻫﻨﺪ. اﻳﻦ رﻓﺘﺎر ﺷﺎﻳﺪ در ﻇﺎﻫﺮ ﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﺗﺒﻌﺎت آن ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ از محاسنشﺧﻮاﻫﺪﺑﻮد زﻳﺮا ﺑﺎ ﻛﺸﻴﺪن ﻗﻠﻢﻋﻔﻮ ﺑﺮ ﻋﺪه ﻗﻠﻴﻞ ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ، اﻛﺜﺮﻳﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﺎ آﺳﻴﺐ و ﺧﻄﺮ ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
ﻣﺜﺎل دﻳﮕﺮ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﺮم زﻧﺎ ﻣﻰﺷﻮد. وﻓﺎدارى ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ در ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ ﻳﻚ اﺻﻞ ﺧﺪﺷﻪ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ آن از ﺳﻮى ﺧﺎﻧﻮاده و اﺟﺘﻤﺎع ﻣﺸﻤﻮل ﻣﺠﺎزاﺗﻬﺎى ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ در ﻗﺮن اﺧﻴﺮ ﭘﺲ از ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﻓﺘﺎرﻫﺎى ﺑﻴﻤﺎرﮔﻮﻧﻪ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻴﺎز ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه و اﻣﺮوزه در ﺑﺮﺧﻰ ﺟﻮاﻣﻊ راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺷﺨﺺ از ﺳﻮى ﻫﻤﺴﺮان اﻣﺮى راﻳﺞ است و ﻫﺮ ﭼﻪ اﻳﻦ اﻧﻘﻼﺑﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﻔﺘﺪ ﺟﻮاﻣﻊ از اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻴﻮاﻧﻴﺖ ﻧﺰول ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد.
3-1-2. دست‌های ﭘﻨﻬﺎن
اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻴﺮ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس روﻳﻪ ﻫﺎى ﺑﺎﻻ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ در ﺧﻮاﻫﻴﺪدید ﻛﻪ ﻣﺮاﺣﻞ ﻓﻮق ﻧﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻰ ﺑﻠﻜﻪ ﮔﺎمﺑﻪﮔﺎم ﺑﺮاﺳﺎس ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰى دﻗﻴﻖ و از ﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه اى اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﺗﺎ اﻣﺮوز اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺟﻨﺒﻪى ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ و ﻣﺸﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. اﻳﻦ روﻳﻪ در ﻗﺎﻟﺐِ ﻳﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاى ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ زداﻳﻰ و ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺸﻰ ﺑﻪﻇﺎﻫﺮ ﻣﺸﺮوع و ﺑﺪون اﻳﺮاد اﺟﺮا ﻣﻰﺷﻮد ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ از ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ و واﻛﻨﺶ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻰ ﻛﺎﺳﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮد و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﺑﻰ ﺗﻔﺎوت ﺷﺪه، ﻳﺎ از آن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
4-1-2. اﻋﺘﻴﺎد ﺟﺮم ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺎری؟
ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺬﻛﻮر در ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﺻﻠﻰ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ ﻫﻢ ﺻﺪق ﻣﻰﻛﻨﺪ؛
ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل در ﻣﻮرد ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﺑﺎ ﺷﻴﻮع و ﺗﻨﻮع ﮔﺴﺘﺮدهى ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و دﻳﮕﺮ ﻣﻮارد ﻣﺬﻛﻮر در دﻧﻴﺎ ﻛﻢﻛﻢ واﻛﻨﺶ در ﻣﻘﺎﺑﻞ آن ﺑﻪ درﺟﻪى ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ رﺳﻴﺪ و اﺳﺘﻌﻤﺎل آن ﻣﻮﺟﻪ و ﺑﻼﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪ؛ در اداﻣﻪ، ﺗﻮﻟﺪ و رﺷﺪ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازدهﻗﺪﻣﻰ ﺳﺒﺐ ﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﺟﻮاﻣﻊ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎ گردید، از این رو اﻋﺘﻴﺎد ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده و ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ. ﻓﺮد ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪ ﺟﺎى ﺗﻌﺰﻳﺮ و ﻣﺠﺎزات ﺗﺤﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ و درﻣﺎن ﻗﺮار ﻣﻰﮔﻴﺮد و اﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎر ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ ى وى ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮﻋﻤﺪى و ﭘﻴﺎﻣﺪ ﺑﻴﻤﺎرى او ﺗﻠﻘﻰ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎى ﺑﺮﺧﻮرد ﺗﺄدﻳﺒﻰ و ﺗﻌﺰﻳﺮى ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.
در ﻣﺮﺣﻠﻪى ﺑﻌﺪ ﻣﻘﺪار ﻣﺼﺮف ﻣﺤﺪود ﺷﺪه و ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮع ﺧﺎﺻﻰ از ﻣﻮاد ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺰﺷﻚ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻘﺪار و ﻧﺤﻮهى ﻣﺼﺮف را ﻧﻴﺎز ﻓﺮد ﻣﻰ داﻧﻨﺪ؛ ﻧﺘﻴﺠﻪى اﻳﻦ ﺗﺠﻮﻳﺰ از ﻃﺮﻓﻰ ﺗﻮزﻳﻊ و ﻓﺮوش ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر در ﻗﺎﻟﺐ ”ﻣﻮاد درﻣﺎنﮔﺮ” ﻣﺎﻧﻨﺪ ”ﻣﺘﺎدون” اﺳﺖ و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺳﺒﺐ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺮاﻛﺰى ﺑﺮاى اﺳﺘﻌﻤﺎل ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻌﺘﺎد در آن ﻣﺤﻞ ﻣﻮاد و وﺳﺎﻳﻞ ﻣﺼﺮف را ﺑﺎ ﺳﻬﻮﻟﺖ درﻳﺎﻓﺖ و در ﻛﻤﺎل آراﻣﺶ و اﺣﺘﺮام اﺳﺘﻌﻤﺎل ﻛﺮده و ﺑﺪون ﭘﻴﮕﺮد، ﻣﺤﻞ را ﺗﺮک مینماید و ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮرﻣﺮﺗﺐ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﺪ.
ﺣﺎﺻﻞ روﻳﻪى ﻓﻮق از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ زﺷﺘﻰ و ﻗﺒﺎﺣﺖ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و ﻣﺼﺮف آن اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻧﺤﻮى دراﻳﻨﺒﺎره ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ زداﻳﻰ اﻧﺠﺎم ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ رﻓﺘﺎر ﻋﺎدى اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺗﻠﻘﻰ ﻣﻰگردد و ﺟﺎﻣﻌﻪ، اﻓﺮاد، ﺧﺎﻧﻮاده و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻰﺗﻔﺎوﺗﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﭘﻴﺪا ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ؛ ﻃﻮرى ﻛﻪ اﻣﺮوزه ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر، اﻟﻜﻞ، رواﺑﻂ ﺟﻨﺴﻰ، ﻟﻐﺰش و ﻣﺼﺮف ﻣﺠﺪد، ﻋﻀﻮﻳﺖ در اﻧﺠﻤﻦﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ، ﺑﻴﺎن ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﻜﻼت ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ و...اﻣﺮى ﻃﺒﻴﻌﻰ و ﻋﺎدى اﺳﺖ.
5-1-2. ﺗﺒﻌﺎت روﺣﻲ و رواﻧﻲ واژه ﺑﻴﻤﺎری در افراد
وﻗﺘﻰ ﺑﺟﺎى ﻋﻨﻮان ﻣﺠﺮم ﻳﺎ ﻣﻌﺘﺎد واژهى ﺑﻴﻤﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﺷﻮد، ﻋﺬاب وﺟﺪان و ﺳﺮزﻧﺶﻫﺎ ﺧﺎﻣﻮش و ﺑﺎﻋﺚ اﻳﺠﺎد ﺗﻮﻗﻊ در ﻓﺮد ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺳﺮاﻳﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎى ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ از اﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎرش، ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ درﻣﺎن ﺧﻮد ﻣﺴﺌﻮل ﻣﻰداﻧﺪ. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻋﻘﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺷﺪه و رﻓﺘﺎرﻫﺎى ﺗﻌﺰﻳﺮى و ﺗﺄدﻳﺒﻰ ﺧﻮد را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﻰﻛﻨﺪ و داﻣﻨﻪ اﺧﺘﻴﺎرات اﻳﻦ ﻗﺸﺮ را ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻰ دﻫﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺣﺬف ﻋﻨﻮان ﻣﺠﺮم از اﻓﺮاد ﺗﺎﻟﻤﺎت دروﻧﻰ اش را ﻛﻤﺮﻧﮓ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻟﻜﻦ ﺗﺒﻌﺎت آن ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ و ﭘﺮ ﺧﻄﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
وﻗﺘﻰ در ﺗﻌﺮﻳﻒ اﻳﻦ ﻣﻌﻀﻞ در ﻓﻀﺎى ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ، ﺟﻠﺴﺎت، ﻧﺸﺮﻳﺎت، ﮔﺮوهﻫﺎى ﻗﺪم و... ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺑﻴﻤﺎرى ﻳﺎد ﻣﻰﺷﻮد، آن ﻫﻢ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻰ ﺧﺎص ﺑﺎ وﻳﮋﮔﻰﻫﺎﻳﻰ ﻫﻢ ﭼﻮن ﻻﻋﻼج، ﻛﺸﻨﺪه، ﻣﺰﻣﻦ، ﭘﻴﺸﺮوﻧﺪه و... ﺟﺪاى از آﺛﺎر ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﺑﺮاى ﻓﺮد، ﺗﺒﻌﺎت ﻣﻨﻔﻰ و ﻣﺨﺮب دﻳﮕﺮى ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. واژه ﺑﻴﻤﺎر و ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﻰ
ﺑﺎ اﻧﺮژى ﻣﻨﻔﻰ ﺑﺴﻴﺎرﻳﺴﺖ ﻛﻪ از ﺗﺒﻌﺎت آن ﺑﺮوز اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻰ ﭼﻮن ﻳﺄس و ﻧﺎاﻣﻴﺪى در ﺿﻤﻴﺮ ﺧﻮدآﮔﺎه و ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻓﺮد اﺳﺖ. در ﺗﻤﺎس ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﻀﺎ، درون ﺷﺨﺺ ﻣﺪام در ﺣﺎل ﺟﺪال و ﻛﺸﻤﻜﺶ ﺑﺮاى ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى ﺑﺎ ﺻﻔﺎت ﻣﺬﻛﻮر اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺲ از ورود ﺑﻪ اﻳﻦ اﻧﺠﻤﻦﻫﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻓﻮق اﻳﺠﺎد ﻧﻮﻋﻰ ﺗﺮس و ﻧﺎاﻣﻴﺪى ﭘﻨﻬﺎن وﻟﻰ ﻣﺆﺛﺮ در ﺑﻪ اﻧﺰوا ﻛﺸﺎﻧﺪن اﻋﻀﺎ دارد، زﻳﺮا اﻋﻀﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺮﺗﺐ در ﺟﻠﺴﺎت، ﻧﺸﺮﻳﺎت، در ﺟﻤﻊ دوﺳﺘﺎن ﺑﻬﺒﻮدى، ﺧﻮد و دﻳﮕﺮان را ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﺮده و اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، ﻋﺰت ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، ﻗﺪرت ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ و اﺳﺘﻌﺪادﺷﺎن را از ﺑﻴﻦ ﻣﻰﺑﺮﻧﺪ و ﻣﺪام ﺑﺮاى ﺧﻮد ﻋﻴﺐ و اﻳﺮادى ﺑﻪ ﻧﺎم ﺑﻴﻤﺎرى اﻋﺘﻴﺎد ﻣﻰ ﺗﺮاﺷﻨﺪ.
6-1-2. ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد:
ﻧﻜﺘﻪى ﻣﻬﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ، آنﭼﻪ را ﻛﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺑﻴﻤﺎرى از ﺳﻮى برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده قدمی ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﻳﻚ ﻏﺮﻳﺰه ذاﺗﻰ در ﻫﺮ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺟﻮاﻣﻊ و ادﻳﺎن ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺮاى آن اﺳﺎﻣﻰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻳﻜﺴﺎﻧﻰ وﺟﻮد دارد؛ ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ، ﻧﻔﺲ ﻃﻐﻴﺎنﮔﺮ و ﺳﺮﻛﺶ، امّاره، اﺑﻠﻴﺲ و... ﻛﻪ در ﻫﺮ اﻧﺴﺎﻧﻰ وﺟﻮد دارد او را ﺑﻪ ﺑﺪى و زﺷﺘﻰ ﻓﺮا ﻣﻰﻛﺸﺎﻧﺪ. ﻫﻮاى ﻧﻔﺴﻰ ﻛﻪ از روز ﺗﻮﻟﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه روح در ﺟﺴﻢ ﻗﺮار ﻣﻰﮔﻴﺮد و ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪى ﻣﺮگ ﻫﻤﺮاه اﻧﺴﺎن اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪهى داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻋﻠﻮم ﻣﺨﺘﻠﻒ ازﺟﻤﻠﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪ، ﻋﺮﻓﺎن و اﺧﻼق ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﻀﺎى ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻬﺒﻮدیاست، ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ و ﺗﻼش ﺑﺮاى رﻫﺎﻳﻰ از اﺳﺎرﺗﺶ و در اداﻣﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ آن، ﻫﺪف اﻧﺴﺎن در زندگی است و اﻳﻦ روﻳﻪ راﻫﻰ ﺑﺮاى رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺗﻜﺎﻣﻞ و ﺑﺮﻗﺮارى راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ.
7-1-2. ﻫﻮای ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺑﻴﻤﺎری
اکنون در ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎى واژهى ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﻔﻬﻮم ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﻛﺎر رود اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰﺷﻮد: ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ از ﻗﺒﻞ از ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و دﻳﮕﺮ واﺑﺴﺘﮕﻰﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﭘﺲ از ﺗﺮک ﻣﻮاد و دﻳﮕﺮ واﺑﺴﺘﮕﻰﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
ﻻﻋﻼج، ﻣﺮﻣﻮز، ﻋﺮوس ﻫﺰار ﭼﻬﺮه و ﻧﺎﺑﻮدﮔﺮ اﺳﺖ.
ﮔﺮاﻳﺶ و ﺗﻤﺎﻳﻠﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺪىﻫﺎ، زﺷﺘﻰﻫﺎ و ﻧﺎﻫﻨﺠﺎرىﻫﺎاست.
وﺳﻮﺳﻪ و اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻫﻤﺎن اﺑﻌﺎد رواﻧﻰ، روﺣﺎﻧﻰ و ﻓﻴﺰﻳﻜﻰ ﺑﻴﻤﺎرى اﻋﺘﻴﺎد اﺳﺖ.
اﮔﺮ ﻛﻤﻰ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺧﻮد ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ دید که اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻳﺎ ﻏﺮﻳﺰه در ﺗﻤﺎم اﻓﺮاد وﺟﻮد دارد و ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎ آن در ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺣﺎل ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻰ روشنبینانه در ﻣﻰﻳﺎﺑﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ و ﺗﺮﺑﻴﺖ آن ﻳﻜﻰ از اﻫﺪاف ﺧﻠﻘﺖ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ آن ﺷﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ با آن به ﻣﺒﺎرزه ﺑﭙﺮدازد و اﮔﺮ آن را در ﻧﻬﺎد ﺗﻤﺎﻣﻰ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺪاﻧﻴﻢ دﻳﮕﺮ ﺑﻴﻤﺎرى ﻧﻴﺴﺖ و ﻳﻚ ﻧﻔﺲ، ﺣﺲ ﻳﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﺧﺪادادى دروﻧﻰ ﺑﺮاى آزﻣﺎﻳﺶ و اﻣﺘﺤﺎن اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﻳﺪ آنرا ﺑﻴﻤﺎرى داﻧﺴﺖ از اﻳﻨﺮو ﺗﺒﻌﺎت ﻣﻨﻔﻰ آن ﺑﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪه و ﻣﺨﺎﻃﺐ از ﺑﻴﻦ ﻣﻰ رود و ﺑﻪ ﺗﺒﻊ آن اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﻨﻔﻰ و ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﻫﻢ رﺧﺖ ﺑﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺴﺖ.
