تاریخچه

ﺑﻴﻞ وﻳﻠﺴﻮن ﻳﻜﻰ ازﺑﻨﻴﺎنﮔﺰاران اﻧﺠﻤﻦ اﻟﻜﻠﻰﻫﺎى ﮔﻤﻨﺎم اﺳﺖ. او ﺷﻐﻞ ﺧﻮد را ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻋﺘﻴﺎد ﺑﻪ اﻟﻜﻞ از دﺳﺖ داد. وى ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ از ﺗﺮک اﻋﺘﻴﺎد و ﺑﻬﺒﻮدى از ﻣﺼﺮف اﻟﻜﻞ، ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻋﺘﻴﺎد و ﻧﺎﺗﻮاﻧﻰ در اﻧﺠﺎم ﻳﻚ ﺷﻐﻞ، زﻧﺪﮔﻰ زﻧﺎﺷﻮﻳﻰ ﺧﻮد را ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ‎اﻧﺪاﺧﺖ. او ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر در ﻳﻜﻰ از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎى ﻧﻴﻮﻳﻮرک ﺑﺴﺘﺮى ﺷﺪ. درﻣﺪت ﺑﺴﺘﺮى ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﭘﺰﺷﻜﻰ ﺑﻪ ﻧﺎم وﻳﻠﻴﺎم ﺳﻴﻠﻚ ورث (ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻪ ﻣﺠﺮى روشﻫﺎى اﺑﺘﻜﺎرى در درﻣﺎن اﻓﺮاد اﻟﻜﻠﻰ) ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.

دﻛﺘﺮ ﺳﻴﻠﻚ ورث ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻟﻜﻠﻰﻫﺎ از ﻳﻚ ﻧﻮع وﺳﻮﺳﻪى ﻓﻜﺮى و وﻳﺎر ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻧﻮﻋﻰ آﻟﺮژى ﻳﺎ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ رﻧﺞ ﻣﻰﺑﺮﻧﺪ و ﻫﻤﻴﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰﺷﻮد ﺗﺎ آنﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﻴﺪن اوﻟﻴﻦ ﻟﻴﻮان ﻣﺸﺮوب دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺧﻮد را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻰ اراده ﺑﻪ ﺧﻮردن ﻣﺸﺮوب اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ. ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪه او ﺑﺮاى رﻫﺎﺋﻰ از اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ، اﻳﻦ اﻓﺮاد ﺑﺎﻳﺪ از ﻧﻮﺷﻴﺪن ﻣﺸﺮوبﻛﺎﻣﻼً ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاغ اﻟﻜﻞ ﻧﺮوﻧﺪ. ﺑﻴﻞ ﭘﺲ از ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪن از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاى ﻣﺪت ﻳﻚ ﻣﺎه ﻣﺸﺮوب را ﺗﺮک ﻛﻨﺪ اﻣﺎ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﻛﺮد و ﻣﺠﺪد راﻫﻰ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﺪ.

اﻣﺎ اﻳﻦ آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎرى ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﻞ ﺑﺴﺘﺮى ﻣﻰﺷﺪ. او وﻗﺘﻰ روى ﺗﺨﺖ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن دراز ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻛﺎﺑﻮس ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﻠﺦ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﺮد، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ اﻓﺘﺎد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: اﮔﺮ ﺧﺪاﻳﻰ ﺑﺎﺷﺪ ”ﻫﺮ آنﭼﻪ” و ﺗﻜﺮار ﻛﺮد ”ﻫﺮ آنﭼﻪ” ﻛﻪ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻢ داد. ﭘﺲ ﺧﺪاﻳﺎ ﺧﻮدت را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن ﺑﺪه!

در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ اى ﺑﺮاﻳﺶ اﺗﻔﺎق ﻣﻰ اﻓﺘﺪ و ﺑﻪ ﺑﺎورى ﻣﻰ رﺳﺪ ﻛﻪ از آن ﺑﺎ ﻧﺎم ﺗﺠﺮﺑـﻪ ﻳﺎ ﺑﻴﺪارى روﺣﺎﻧﻰ ﻳﺎد ﻣﻰﻛﻨﺪ. ﺑﻴﻞ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ، ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻓﺮاد اﻟﻜﻠﻰ دﻳﮕﺮى ﻛﻪ از اﻋﺘﻴﺎد ﺑﻪ ﻣﺼﺮف اﻟﻜﻞ رﻧﺞ ﻣﻰﺑﺮدﻧﺪ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ. در اداﻣﻪ ﺑﻴﻞ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻰ اﻟﻜﻠﻰ ﺑﻪ ﻧﺎم دﻛﺘﺮ ﺑﺎب اﺳﻤﻴﺖ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻰﺗﻮان از او ﺑﻪﻋﻨﻮان اوﻟﻴﻦ ﻓﺮد اﻟﻜﻠﻰ اى ﻛﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ راﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺑﻴﻞ ﻣﺸﺮوبﺧﻮارى را ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ، ﻧﺎم ﺑﺮد.

ﺑﻴﻞ و دﻛﺘﺮ ﺑﺎب ﺑﻌﺪ از ﺗﺮک ﻣﺸﺮوب، در ﺟﻠﺴﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺴﻴﺤﻰ در دﻫﻪ ١٩٣٠ ﻣﻴﻼدى در آﻛﺴﻔﻮرد اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﻰﻛﺮد و ﺷﻤﺎر زﻳﺎدى از اﻟﻜﻠﻰﻫﺎ ﺑﺮاى ﺑﺮﻃﺮف ﻛﺮدن ﻣﺸﻜﻞ ﺧﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﻠﺴﺎت روى ﻣﻰآوردﻧﺪ، ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ. ﺑﻴﻞ ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻰ از ﮔﺮوه آﻛﺴﻔﻮرد ﺟﺪا ﺷﺪ اﻣﺎ ﺗﻜﻨﻴﻚ ﻫﺎ و ﺳﺎﺧﺘﺎر اﻳﻦ ﺟﻠﺴﺎت را در ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮى و ﺗﺄﺳﻴﺲ اﻟﻜﻠﻰﻫﺎى ﮔﻤﻨﺎم و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ دوازده ﻗﺪم ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮد. در ﺳﺎل ١٩٣٩ ﺑﻴﻞ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺠﺮﺑﻪى ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ١٠٠ ﻧﻔﺮ از اﻟﻜﻠﻰﻫﺎى در ﺣﺎل ﺑﻬﺒﻮد ”ﻛﺘﺎب اﻟﻜﻠﻲﻫﺎى ﮔﻤﻨﺎم”را ﻧﻮﺷﺖ. در اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺑﻴﻞ وﻳﻠﺴﻮن ﺑﻪ ﺗﺸﺮﻳﺢ اﺻﻮل ﻛﻠﻰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪى دوازده ﻗﺪم، ﻛﻪ ﺷﻴﻮه اى ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدى ﺑﺮاى ﺑﻬﺒﻮدى از اﻋﺘﻴﺎد ﺑﻪ ﻣﺸﺮوﺑﺎت اﻟﻜﻠﻰ اﺳﺖ، ﻣﻰ ﭘﺮدازد. وى در اﻳﻦ ﻛﺘﺎب از ﮔﺮوه آﻛﺴﻔﻮرد ﻛﻪ اﻟﻬﺎمﺑﺨﺶ وى در ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪى دوازده ﻗﺪم ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺠﻠﻴﻞ ﻛﺮد. او در ﺳﺎل ١٩٥٥ درﺑﺎره‌ى اﻳﻦ ﮔﺮوه ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺖ: اﻧﺠﻤﻦ اﻟﻜﻠﻰﻫﺎى ﮔﻤﻨﺎم اﻳﺪهﻫﺎى ﺧﻮد را از اﺻﻮل ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ ﮔﺮوه آﻛﺴﻔﻮرد وﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً از اﻓﻜﺎر و اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎى ﺷﻮﻣﻴﻜﺮ رﻫﺒﺮ ﭘﻴﺸﻴﻦ اﻳﻦ ﮔﺮوه در آﻣﺮﻳﻜﺎ اﻗﺘﺒﺎس ﻛﺮده اﺳﺖ. اﺻﻮﻟﻰ ﻫﻢﭼﻮن ﺗﻬﻴﻪى ﺗﺮازﻧﺎﻣﻪى ﺷﺨﺼﻰ، اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ ﺿﻌﻒﻫﺎى ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ، ﺟﺒﺮان ﺧﺴﺎرتﻫﺎى وارد آﻣﺪه ﺑﻪ دﻳﮕﺮان و ﻛﻤﻚ ﻛﺮدن ﺑﻪ دﻳﮕﺮ اﻟﻜﻠﻰﻫﺎى درﺣﺎل ﺑﻬﺒﻮدى. ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ ﻓﻮق ﻧﺸﺎن ﻣﻰ دﻫﺪ ﻃﺮاﺣﻰ اﺻﻮل و قدم‎ها ارﺗﺒﺎﻃﻰ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ روﺣﺎﻧﻰ ﺑﻴﻞ ﻧﺪارد و وى ﺗﺤﺖ آﻣﻮزه ﻫﺎى ﮔﺮوه آﻛﺴﻔﻮرد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﻟﻜﻠﻴﻬﺎى ﮔﻤﻨﺎم را ﭘﺎﻳﻪ رﻳﺰى ﻛﺮد از این رو ﻧﺒﺎﻳﺪ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ را ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاى ﺧﺎص ﻣﻨﺒﻌﺚ از ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ﺑﻴﻞ داﻧﺴﺖ.

در ﭘﻰ ﮔﺴﺘﺮش اﻧﺠﻤﻦ اﻟﻜﻠﻰﻫﺎى ﮔﻤﻨﺎم، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ دﻳﮕﺮى ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻧﺪ.

ﺟﻴﻤﻰ ﻛﻴﻨﻮن در اواﺧﺮ دﻫﻪ ٤٠ ﻣﻴﻼدى NA را ﻛﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻰ از اﺻﻮل و ﻣﺮام AA ﺑﻮد ﭘﺎﻳﻪﮔﺬارى ﻛﺮد. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ NAﺑﻪﻃﻮر رﺳﻤﻰ در ﺳﺎل ١٩٥٣ ﻣﻴﻼدى در ﻟﺲ آﻧﺠﻠﺲ ﭘﺎﻳﻪ ﮔﺬارى ﺷﺪ.

در ﻗﺪم اولNAﺑﻪ ﻣﺎده‌اى ﻣﺼﺮﻓﻰ ﺧﺎﺻﻰ اﺷﺎره ﻧﻜﺮده اﻣﺎ درﻋﻮض از واژه ى ﺑﻴﻤﺎرى اﻋﺘﻴﺎد اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد ﺗﺎ ﻋﺠﺰ ﻓﺮد را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى، ﻧﻪ ﻳﻚ ﻣﺎده ى ﻣﺼﺮﻓﻰ ﺧﺎص، ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪ. اﻣﺎ اﻋﻤﺎل و اﺻﻮﻟﻰ ﻛﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﺗﺎ وى ﺑﺮاى ﺑﻬﺒﻮدى اﻧﺠﺎم دﻫﺪ در ﻛﻠﻴﻪى ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ ﻳﻜﺴﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ، ﻫﻤﻪى ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ از رﻫﻨﻤﻮدﻫﺎى ﻛﻠﻰ ﺳﻨﺖﻫﺎى دوازدهﮔﺎﻧﻪ ى اﻧﺠﻤﻦ اﻟﻜﻠﻰﻫﺎى ﮔﻤﻨﺎم ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻠﺴﺎت اﻧﺠﻤﻦ و ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ آن ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ.