تساهل و تسامح
ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺗﺴﺎﻫﻞ ﺑﺎ ﺗﺴﺎﻣﺢ ﻣﺘﺮادف داﻧﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎى »ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻰ و ﻧﺮﻣﻰ ﺑﺎ ﻛﺴﻰ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮدن« اﺳﺖ. و ﺑﻪ دو ﻧﻔﺮى ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻧﺮﻣﻰ و ﺑﺨﺸﺶ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ، اﻳﻦ دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﺴﺎﻫﻞ ﻛﺮدهاﻧﺪ. در اﺻﻄﻼح، ﺗﺴﺎﻫﻞ و ﺗﺴﺎﻣﺢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎى ﻋﺪم ﻣﺪاﺧﻠﻪ و ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻳﺎ اﺟﺎزه دادن از روى ﻗﺼﺪ و آﮔﺎﻫﻰ، ﺑﻪ اﻋﻤﺎل و ﻋﻘﺎﻳﺪى اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﭘﺬﻳﺮش و ﭘﺴﻨﺪ ﺷﺨﺺ ﻧﺒﺎﺷﺪ.
ﺗﺮوﻳﺞ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺗﺴﺎﻣﺢ و ﺗﺴﺎﻫﻞ و ﻧﻔﻰ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺒﺎرزه و واﻛﻨﺶ، ﻳﻜﻰ از اﺑﺰاراﺻﻠﻰ ﻗﺪرتﻫﺎى اﺳﺘﻌﻤﺎرى و اﺳﺘﺜﻤﺎرى ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺮاى ﭘﻴﺸﺒﺮد اﻫﺪاف ﺷﻮﻣﺸﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ اﻳﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت و ﺑﺮرﺳﻰﻫﺎى زیادی است ﻛﻪ ﻃﺒﻴﻌﺘﺎً در ﻣﺠﺎل و ﺣﻮﺻﻠﻪ ى اﻓﺮادى ﻛﻪ ﭘﺮ از درد و رﻧﺞ اﻋﺘﻴﺎد و ﻧﺎﻫﻨﺠﺎرى ﻫﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﻨﺠﻴﺪ؛ از این رو از روى ﻧﺎآﮔﺎﻫﻰ ﻣﻄﺎﺑﻖ آن ﻋﻤﻞ ﻣﻰ کنند.
از ﺗﺒﻌﺎت ﺳﺎده و ﺳﻄﺤﻰ ﺗﺴﺎﻣﺢ و ﺗﺴﺎﻫﻞ ﺗﺮوﻳﺞ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎرىﻫﺎ، ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ، ﻣﺒﺎرزهﮔﺮﻳﺰى، ﺑﻰﺗﻔﺎوﺗﻰ و ﺳﺮد ﻣﺰاﺟﻰ در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻧﺎﺣﻘﻰ و ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢﻫﺎ درﺟﺎﻣﻌﻪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﺮوﻳﺞ ﻇﻠﻢ ﭘﺬﻳﺮى ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
ﺗﻤﺮﻛﺰ اﻋﻀﺎ ﺗﻨﻬﺎ روى اﻓﻜﺎر و اﻋﻤﺎل ﺧﻮد و ﺳﻌﻰ در ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﻮد ﻧﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ، دادن آزادى اﻧﺘﺨﺎب ﺑﻪ ﻣﻌﺘﺎد در ﻗﺎﻟﺐ اﺻﻞ روﺣﺎﻧﻰِ ﺗﻤﺎﻳﻞ، ﺗﺮوﻳﺞ و اﺷﺎﻋﻪى ﺗﺎم و ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﺶ، ﻋﻔﻮ و ﺳﭙﺮدن و ﻋﺪم ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺒﺎرزه، اﻋﺎده ﺣﻖ و ﺣﻖ ﺧﻮاﻫﻰ،ﻇﻠﻢ ﺳﺘﻴﺰى، دﻓﺎع از ﻣﻈﻠﻮم و ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻇﺎﻟﻢ و از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻣﻮارد ﺑﺎﻋﺚ رواج اﻳﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﻄمههای آن در ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﮕﻴﺮ ﺧﻮد ﻓﺮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
اﻧﺴﺎن در زﻧﺪﮔﻰ اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮاﻧﺪ و ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻫﻤﻪ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ باشد و راﺿﻰ ﻧﮕﻬﺪارد. از ﺗﺒﻌﺎت ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻰ ﺳﺎﻟﻢ و ﻣﻮﻓﻖ اﻳﺠﺎد دوﺳﺘﻰ و دﺷﻤﻨﻴﺴﺖ. اﻧﺴﺎن ﻣﺴﺆل، ﺳﺎزﻧﺪه و ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻳﻘﻴﻨﺎ ﺑﺮاى ﺑﺨﺸﻰ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﺎذﺑﻪ و ﺑﺮاى ﺑﺨﺸﻰ داﻓﻌﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺬب و دﻓﻊ دو رﻛﻦ اﺳﺎﺳﻰ زﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﻘﺪارى ﻛﻪ از آﻧﻬﺎ ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮد در ﻧﻈﺎم زﻧﺪﮔﻰ اش ﺧﻠﻞ اﻳﺠﺎد ﻣﻰﺷﻮد.
1-6-2. ﺟﺎذﺑﻪ و داﻓﻌﻪ
انسانها به چهار دسته تقسیم میشوند:
١. اﻓﺮادى ﻛﻪ ﻧﻪ ﺟﺎذﺑﻪ دارﻧﺪ و ﻧﻪ داﻓﻌﻪ ﻧﻪ ﻛﺴﻰ را دوﺳﺖ دارﻧﺪ و ﻧﻪ ﻛﺴﻰ را دﺷﻤﻦ ﻣﺜﻞ ﺳﻨﮕﻰ در ﺑﻴﻦ ﻣﺮدم ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪى ﻛﻪ اﮔﺮ آب و ﻋﻠﻔﺶ ﻣﻰ دﻫﻨﺪ ﺑﺮاى روزﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻨﺪ از ﮔﻮﺷﺘﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻨﺪ. انسانهای ﭘﻮچ
٢. ﻣﺮدﻣﻰ ﻛﻪ ﺟﺎذﺑﻪ دارﻧﺪ و داﻓﻌﻪ ﻧﺪارﻧﺪ ﺧﻴﺎل ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺣﺴﻦ ﺧﻠﻖ و ﻟﻄﻒ ﻣﻌﺎﺷﺮت و اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻮدن ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ و ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻧﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.
٣. ﻣﺮدﻣﻰ ﻛﻪ داﻓﻌﻪ دارﻧﺪ اﻣﺎ ﺟﺎذﺑﻪ ﻧﺪارﻧﺪ دﺷﻤﻦ ﺳﺎزﻧﺪ اﻣﺎ دوﺳﺖ ﺳﺎز ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻓﺎﻗﺪ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻣﺜﺒﺖ اﻧﺴﺎﻧﻰاﻧﺪ و وﺟﻮدﺷﺎن ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺗﻠﺦ اﺳﺖ.
٤. ﻣﺮدﻣﻰ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺟﺎذﺑﻪ دارﻧﺪ و ﻫﻢ داﻓﻌﻪ؛ اﻧﺴﺎنهایی ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ واﻻى اﻧﺴﺎﻧﻰ ﭼﻨﺎن ﺑﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ و ﺑﺎورﻫﺎى ﺧﻮد ﻣﺼﻤﻢ و ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺑﺎدى آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺮد. اﻧﺴﺎنهایی ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺣﻖ و ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺎ ﭘﺎى ﺟﺎن میایستند و ﺑﺮاى ﺗﺎﻳﻴﺪ و ﺗﺤﺴﻴﻦ دﻳﮕﺮان ﺻﻠﺢ و ﺳﺎزش ﻧﻤﻰ پذیرند.
ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ آﻧﭽﻪ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ دوازده قدمی اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻣﻰﺷﻮد ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎﻳﻰ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ دﺳﺘﻪ دوماﻧﺪ اﻋﻀﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻳﺎد ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺑﺒﺨﺸﻨﺪ، ﺑﮕﺬرﻧﺪ، ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ، ﺳﻜﻮت ﻛﻨﻨﺪ، ﻇﻠﻢ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ، در ﺑﺮاﺑﺮ اﺗﻔﺎﻗﺎت واﻛﻨﺸﻰ ﻧﺪارند و ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮد را ﺗﻐﻴﻴﺮ میدهند و هم جهت و ﻫﻤﺮﻧﮓ اﻛﺜﺮﻳﺖ هستند.
