مثبت نگری
ﻣﺜﺒﺖ ﻧﮕﺮى و ﻧﮕﺎه از زاوﻳﻪ ﻣﺜﺒﺖ، ﺧﻮشﺑﻴﻨﻰ... از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ اﺻﻮل روانشناسی روز دﻧﻴﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺪاى از برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺗﻜﻨﻴﻚ ﺑﺮاى درﻣﺎن اﻓﺴﺮدﮔﻰ، آﺷﻔﺘﮕﻰ و اﺿﻄﺮاب و ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺸﻜﻼت روﺣﻰ- رواﻧﻰ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻣﻰﺷﻮد.
ﻣﺮوﺟﺎن اﻳﻦ ﺗﻔﻜّﺮآنﻫﺎﻳﻰاﻧﺪ ﻛﻪ از واﻗﻊﺑﻴﻨﻰ اﺟﺘﻤﺎع ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ و اﮔﺮ ﻣﺮدم ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻛﻤﻰ واﻗﻊ ﺑﻴﻨﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ آﻧﻬﺎ را ﻣﺴﺒﺐ ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺸﻜﻼت ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ از این رو از اﻳﻦ ﺗﺮﻓﻨﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده و ﺧﻮشﺑﻴﻨﻰ و ﻣﺜﺒﺖﻧﮕﺮى را در دﻧﻴﺎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ و اﻧﺴﺎن را در ﻫﺎﻟﻪ اى از ﺗﻮﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻴﻨﻰ ﻧﮕﻪ ﻣﻰ دارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻫﺮ آنﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻨﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ.
در دﻧﻴﺎى ﺑﻴﺮون ﻇﻠﻢ، ﺳﺘﻢ، ﺑﻰ ﻋﺪاﻟﺘﻰ، ﻓﻘﺮ و ﻓﺤﺸﺎ... ﻛﻢﻛﻢ ﺗﻤﺎم ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻓﺮا ﻣﻰ ﮔﻴﺮد و اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ در ﺧﻮاب ﻏﻔﻠﺖ و ﺧﻮشﺑﻴﻨﻰ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻰﺑﺮﻧﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻛﺎر از ﻛﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ آن رﻓﺘﺎر از ﻧﺎﻫﻨﺠﺎرى ﺑﻪ ﻫﻨﺠﺎر ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻰﺷﻮد و در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪﺑﻴﻨﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﻛﺴﻰ آن را ﺑﺪ ﻧﻤﻰ داﻧﺪ. اﻳﻦ ﻇﺎﻫﺮ اﺳﺖ، اﻣﺎ درواﻗﻊ آنﻫﺎ آﺛﺎر ﺗﺒﻌﻰ و وﺿﻌﻰ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ. ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻰﻫﺎ، ﺑﻰﻋﺪاﻟﺘﻰﻫﺎ ﺟﻨﮓ و ﻧﺰاﻋﻬﺎ از آﺛﺎر اﺑﺘﺪاﻳﻰ آنها اﺳﺖ و در آﺧﺮ اﻧﺤﻄﺎط و ﻧﺎﺑﻮدى ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﻰ را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد.
در دﻧﻴﺎى دروﻧﻰ ﻓﺮد ﻧﻴﺰ اﻳﻦﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ؛اﻧﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ روى واﻗﻌﻴﺎت ﻣﻰﺑﻨﺪد وﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﺴﺄﻟﻪ و ﻣﻮردى ﺧﻮشﺑﻴﻦ اﺳﺖ، ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰﺷﻮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎ و ﻋﻮاﻗﺐ آن ﺑﻰﺗﻔﺎوت ﺷﻮد،ﻛﻢﻛﻢ داﻣﻨﻪى آنﻫﺎ
ﺑﻪﻗﺪرى ﮔﺴﺘﺮده ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻰ وى را ﻣﺨﺘﻞ ﻣﻰﺳﺎزد. در اﻳﻦ زﻣﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﻧﻪ ﺧﻮشﺑﻴﻦ و ﻧﻪ واﻗﻊﺑﻴﻦ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺑﺪﺑﻴﻦ و ﻣﻨﻔﻰﻧﮕﺮ ﻣﻰﺷﻮد و زﻧﺪﮔﻰ را ﺑﻪ ﻛﺎم ﺧﻮد و اﻃﺮاﻓﻴﺎﻧﺶ ﺗﻠﺦ ﻣﻰﻛﻨﺪ.
ﻣﺜﺒﺘﺒﻴﻨﻰ ﻳﻜﻰ از اﺻﻮل ﻛﻠﻴﺪى ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻋﻀﺎ ﻫﺮ روز آنرا ﺑﺮاى ﺧﻮد ﺗﻜﺮار و ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ. ﻃﺒﻖ اﻳﻦ اﺻﻞ اﺗﻔﺎﻗﺎت روزاﻧﻪ را ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻨﺎﺳﺐ یا ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﻣﻰﭘﻨﺪارﻳﻢ. رﻧﺠﺶﻫﺎرا ﻣﻰﺑﺨﺸﻴﻢ. از ﺳﺘﻢﻫﺎ و ﻧﺎﺣﻘﻰﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ وارد ﺷﺪه ﺧﻮشﺑﻴﻨﺎﻧﻪ ﻣﻰﮔﺬرﻳﻢ. ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻪ ﻳﻚﺑﺎره وﺟﺪان وﻓﻄﺮﺗﻤﺎن ﺑﻴﺪار ﻣﻰﺷﻮد، از ﻫﻤﻪ ﺟﺎ و ﻫﻤﻪ ﻛﺲ ﻣﺎﻧﺪه و راﻧﺪه ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ، ﺧﺪا، ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﺧﺎﻧﻮاده و ﻫﺮ ﭼﻴﺰى را ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ. اینجا است ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺎ ﻳﺎ ﭘﺎﻛﻴﻢ و ﻣﻨﺰوى، ﻳﺎ دﭼﺎر اﺧﺘﻼﻻت روﺣﻰ رواﻧﻰ، ﻳﺎ ﺗﻦ ﺑﻪ ﻟﻐﺰش ﻣﻰدﻫﻴﻢ و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ در راه ﻧﺎﺑﻮدى ﺧﻮد ﻗﺪم ﺑﺮ ﻣﻰدارﻳﻢ.
