قدم دوازدهم
ﺑﺎ ﺑﻴﺪارى روﺣﺎﻧﻲ ﺣﺎﺻﻞ از ﻛﺎرﻛﺮد اﻳﻦ ﻗﺪمﻫﺎ ﻣﺎ ﻛﻮﺷﻴﺪﻳﻢ اﻳﻦ ﭘﻴﺎم را ﺑﻪ ﻣﺒﺘﻼﻳﺎن(ﻣﻌﺘﺎدان) ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ و اﻳﻦ اﺻﻮل را در ﺗﻤﺎم اﻣﻮر زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﺑﻪ اﺟﺮا در آورﻳﻢ.
ﻗﺪم دوازده، ﻣﺎﺣﺼﻞ ﻛﺎرﻛﺮد ﺗﻤﺎم ﻗﺪمﻫﺎ است. در ﺳﻨﺖ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﻰﺧﻮاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ ﮔﺮوه ﻳﻚ ﻫﺪف اﺻﻠﻰ دارد آن ﻫﻢ رﺳﺎﻧﺪن ﭘﻴﺎم ﺑﻪ شخصیاست ﻛﻪ ﻫﻨﻮز در ﻋﺬاب اﺳﺖ. اﻋﻀﺎ اول ﺧﻮدﺷﺎن ﻗﺪمﻫﺎ را در زﻧﺪﮔﻰ اﺟﺮا ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﻛﻪ در اﻓﻜﺎر و اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺸﺎن رخ داده ﻛﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ از آن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان روﺣﺎﻧﻴﺖ ﻳﺎد ﻣﻰﻛﻨﺪ، ﺳﻌﻰ در ﭘﻴﺎﻣﺮﺳﺎﻧﻰ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺑﻴﻤﺎر و در ﻋﺬاب دﻳﮕﺮ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ. اﻳﻦ اﻣﺮ ﭼﻜﻴﺪه و ﺑﺮداﺷﺖ دوازده ﻗﺪم و ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﻫﺪف اﺻﻠﻰ ﮔﺮوه و در ﻛﻞ ﻫﺪف برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده قدمیاست. ﻻزم اﺳﺖ ﺟﺪاى از ﻇﺎﻫﺮ اﻳﻦ ﺗﻌﺎﺑﻴﺮ ﺑﺎﻃﻦ و درونﻣﺎﻳﻪى آن را ﺑﺮرﺳﻰ ﻛﻨﻴﻢ.
اﮔﺮ واﻛﻨﺶ اﺟﺘﻤﺎع ﺑﺰرگ و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪى ﻫﻤﭽﻮن اﻧﺠﻤﻦﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ درباره ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ دﻏﺪﻏﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ، اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻌﺪ از اﻋﻀﺎى آنﻫﺎ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن، ﻣﺴﺌﻮﻻن و ﻧﻬﺎدﻫﺎى ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻧﻴﺰ ﺳﺮاﻳﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﻛﻢﻛﻢ راهﻫﺎى دﻳﮕﺮ ﻛﻢ رﻧﮓ ﻳﺎ ﺣﺬف ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ؛ اﻣﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﻛﻢ رﻧﮓ و ﺣﺬف ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ؟ واکنش ﺟﻮاﻣﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﺗﻤﺎم ازﻣﻨﻪ و اﻣﻜﻨﻪ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺠﺎزات ﺗﺄدﻳﺒﻰ و ﺗﻌﺰﻳﺮى، ﺟﺮﻳﻤﻪ، ﺗﻨﺒﻴﻪ و ﺗﻮﺑﻴﺦ و ﻧﻤﻮﻧﻪ اى از اﻳﻦ ﺗﺪﺑﻴﺮﻫﺎاست ﻛﻪ در زﻣﺎن و ﻣﻜﺎن ﺗﻔﺎوت دارﻧﺪ؛ اﻣﺎ آﻧﭽﻪ ﻣﺸﺘﺮک در اﻛﺜﺮﻳﺖ اﺳﺖ اﻳﻦ ﻛﻪ، ﻫﻴﭻ وﻗﺖ اﺟﺘﻤﺎع و ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻋﻤﺎﻟﻰ ﺑﻰﺗﻔﺎوت ﻧﺒﻮدهاﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﺪرت ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﻋﻤﺎﻟﻰ ﺑﺮﺧﻮرد ﺗﺴﺎﻣﺤﻰ داﺷﺘﻨﺪ و در اﻛﺜﺮ ﻣﻮارد ﺗﻨﺒﻴﻪ و ﺗﻌﺰﻳﺮ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻢ و ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻫﻢ ﻗﺮار دادهاﻧﺪ، ﺣﺎل اﻧﺠﻤﻦﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ ﻛﻪ اﻣﺮوزه ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ و اﺻﻠﻰﺗﺮﻳﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎى ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎرى ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻌﺰﻳﺮ و ﺗﻨﺒﻴﻬﻰ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻧﻤﻰﻛﻨﻨﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﺖ ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎرى را ﺑﻴﻤﺎرى روﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰداﻧﻨﺪ و ﻣﺤﺪوده و ﺧﻂ ﻣﻘﺪم ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮد را ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻪ ﭘﻴﺎمرﺳﺎﻧﻰ ﻛﺮدهاﻧﺪ. ﺑﻪ ﻃﺒﻊ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﺨﺎﻃﺐ را ﺗﺤﺖ ﻋﻄﻮﻓﺖ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺧﻮد ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ و وى ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ واﻛﻨﺶﻫﺎى اﺟﺘﻤﺎع و ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎ ﺟﺮﻳﺢ و ﻣﺘﻮﻗﻊ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﺟﺘﻤﺎع و ﻧﻬﺎدﻫﺎى ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮاﻧﺠﻤﻦﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ رﻓﺘﺎرﻫﺎﻳﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻳﺎ ﻫﻢ ﺟﻬﺖ ﺑﺎ رﻓﺘﺎرﻫﺎى اﻧﺠﻤﻦ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ. ﺗﻤﺎم روﻳﻪى ﻓﻮق ﺑﻪ ﻳﻚ ﻃﺮف و اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﺳﺮﻛﺶ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﻳﻚ ﻃﺮف، ﻧﻔﺴﻰ ﻛﻪ ﻫﻢ ﻋﻠﻢ و ﻫﻢ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ اﮔﺮ ﺗﺤﺖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ و ﻣﻘﺮرات و در ﻣﻮاردى ﺗﻨﺒﻴﻪ و ﺗﻌﺰﻳﺮ ﻗﺮارﻧﮕﻴﺮد ﺳﻼﻣﺖ ﺧﻮد و ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺧﻮاﻫﺪ اﻧﺪاﺧﺖ. ﻫﻤﻴﻦ ﻳﻜﻰ از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻠﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﻣﺮوزه ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازدهﻗﺪﻣﻰ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ آﻣﺎر و ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻓﺮاد ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﺑﻴﻤﺎر روﺣﺎﻧﻰ و اﺧﻼﻗﻰ ﻛﻢ ﻧﺸﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﺗﻌﺪاد و ﻣﻴﺰان آن ﻫﻢ اﻓﺰوده ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﻫﻤﻴﻦ راﺳﺘﺎ ﻣﻰﺗﻮان ﺑﻪ ﺑﻰﺗﻔﺎوﺗﻰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ اﻳﺠﺎد ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﻀﻼﺗﻰ اﺷﺎره ﻛﺮد، ﺑﻪ ﺑﻴﺎن ﺳﺎده ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻰﺷﺪ در ﻗﺪم دوازده در ﻛﻨﺎر واژه ﭘﻴﺎﻣﺮﺳﺎﻧﻰ، ﭘﻴﺎم ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر در ﺣﺎل ﻋﺬاب، ﻋﺒﺎرﺗﻰ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻣﺴﺒﺒﺎن و ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎرى و اﻋﺘﻴﺎد را ﮔﻨﺠﺎﻧﺪ؟ یا در ﺳﻨﺖ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺒﺎرزه، ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى را ﺟﺰء اﻫﺪاف اﺻﻠﻰ ﮔﺮوه ﻗﺮار دﻫﺪ. ﭼﺮا ﺑﮕﺬارﻳﻢ اﻧﺴﺎنﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ دام اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرى ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺮاى ﻧﺠﺎﺗﺸﺎن ﺑﻜﻮﺷﻴﻢ؛ ﭼﺮا ﭘﻴﺎم را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻫﺸﺪار ﺑﻪ اﻓﺮاد ﻋﺎدى ﻧﺪﻫﻴﻢ ﺗﺎ از ﻋﻮاﻗﺐ و ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎى ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎر ﻣﺘﻨﺒﻪ و ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻋﺬاب ﻧﺮﺳﻨﺪ؟ از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺠﻤﻦﻫﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎى ﻗﻮى و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪى ﻛﻪ دارﻧﺪ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﻨﺪ در زﻣﻴﻨﻪى ﻣﺒﺎرزه و ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻛﻨﻨﺪ. ﺑﺮﮔﺰارى ﻫﻤﺎﻳﺶ، اﺟﺘﻤﺎع، ﺗﻈﺎﻫﺮات و اﻋﺘﺮاﺿﺎت به منظور ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻣﺴﺒﺒﺎن اﻳﻦ ﻣﻌﻀﻞ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر، ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﮔﺎم ﺑﺰرﮔﻰ در ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺠﺮﺑﻪ و ﻋﻠﻢ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮد و در ﻗﻮل ﻣﻌﺮوف ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى ﺑﻬﺘﺮ از درﻣﺎن اﺳﺖ. ﭘﺲ زﻣﺎﻧﻰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ را ﻣﻰﺗﻮان ﻛﺎﻣﻞ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻢ درﻣﺎن.
1-11-3. ﺑﻴﺪاری روﺣﺎﻧﻲ
ﻧﻜﺘﻪاى ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺎرﻳﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺑﻴﺪارى روﺣﺎﻧﻰ ﺗﻌﺒﻴﺮ درﺳﺘﻰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﺑﻴﺪارى روﺣﺎﻧﻰ، اﻧﺰوا، ﺻﻮﻓﻴﮕﺮى و ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ زﻫﺪ و رﻳﺎ، ﺑﺮوز رﻓﺘﺎر ﺗﺴﺎﻫﻠﻰ و ﺗﺴﺎﻣﺤﻰ، اﻧﺠﺎم رﻓﺘﺎرﻫﺎى ﺧﻼف اﺧﻼق و ﻋﺮف ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ دل ﭘﺎک ﺑﻮدن و ﺧﻮب ﺳﺨﻨﺮاﻧﻰ ﻛﺮدن، ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ﻳﺎ اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎر ﺧﺎرق اﻟﻌﺎده ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻴﺪارى روﺣﺎﻧﻰ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻰ آﺷﻜﺎر و اﺳﺎﺳﻰ دارد از ﺟﻤﻠﻪ اینکه از ﻣﺎ ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ مسئول، ﺳﺎزﻧﺪه و ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻣﻰ ﺳﺎزد آیا اگر کسانی کارشان به جایی برسد که خود را از تعلیمات پیامبران بی نیاز ببینند به بیداری روحانی دست یافته اند یا مرگ روحانی؟
2-11-3. ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ مسئول، ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل و ﺳﺎزﻧﺪه:
ﻳﻜﻰ از ﻣﻌﻀﻼت اﺻﻠﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﻛﺎرﻛﺮد قدمها داﻣﻨﮕﻴﺮ اﻋﻀﺎ ﺷﺪه ﺧﻮد ﻓﺮورﻓﺘﮕﻰ و اﻧﺰواى درونیاست آﻧﻘﺪر از ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻴﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻴﻢ و ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﺮس و رﺧﻮت ﺗﻤﺎم وﺟﻮدﻣﺎن را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ اﮔﺮ ذره اى از ﺷﻬﺎﻣﺖ و ﺟﺴﺎرت ﻫﻤﺎن دوران ﺳﻴﺎه را اﻣﺮوز در راه درﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻰﮔﺮﻓﺘﻴﻢ دﻧﻴﺎ را ﻣﺘﺤﻮل ﻣﻰﻛﺮدﻳﻢ اﻣﺎ اﻓﺴﻮس ﻛﻪ ﺳﺮﮔﺮم دﺳﺖ و ﭘﺎ زدن در ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻧﻮاﻗﺺ و ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻬﺎى ﺧﻮد ﺧﻮاﺳﺘﻪ و ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺘﻪ درون ﺷﺪه اﻳﻢ.
3-11-3. پیام رسانی
در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ اﻋﺘﻴﺎد دوﮔﺮوه اﻓﺮاد وﺟﻮد دارﻧﺪ ﮔﺮوﻫﻰ ﻣﻌﺘﺎدان در ﻋﺬاباﻧﺪ و اﻛﺜﺮﻳﺘﻰ ﻛﻪ در ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼ ﻗﺮار دارﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﺳﺘﻪ اول وﻇﻴﻔﻪ دارﻳﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه دوم ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﮕﺮان ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﭘﺲ از ﺗﻔﻜﺮ روى ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎﻻ اﻗﺮار ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى ﺑﻬﺘﺮ از درﻣﺎن اﺳﺖ. زﻳﺮا اﮔﺮ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى ﻛﻨﻴﻢ ﺟﻠﻮى ﺧﻴﻠﻰ از آﺳﻴﺒﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻓﺮدى ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﻴﻤﺎرى، اﻋﺘﻴﺎد ﻳﺎ ﻧﻮاﻗﺺ ﺷﻮد ﺑﻌﺪ ﺑﺮاى ﭘﻴﺎﻣﺮﺳﺎﻧﻰ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﻢ. ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ اﺳﺖ ﺳﻌﻰ و ﺗﻼش ﻣﺎ ﺑﺮاى ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى از ارﺗﻜﺎب ﺑﺎﺷﺪ.
