نیروی برتر

از اﻳﻦ واژه ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﺸﺨﺼﻰ ﻧﻴﺎﻣﺪه اﺳﺖ، اﻣﺎ واژهﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮن ”آن ﭼﻴﺰﻫﺎ”، ”اﺗﻔﺎﻗﺎت”، ”اﻓﺮاد” و... را ﻛﻪ ﻗﺪرت آن از ﺷﺨﺺ ﺑﻴﺶﺗﺮ اﺳﺖ و داراى وﻳﮋﮔﻰﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮن ﻋﺎﺷﻖ، ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﺑﺮﺗﺮ از ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻮدن اﺳﺖ را درﺑﺎره‌ى آن دارﻳﻢ. در ﻋﻤﻞ ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ داﺷﺘﻴﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﭼﻪ ﺧﻮب و ﭼﻪ ﺑﺪ از ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ. ﺑﺮاى ﺑﻌﻀﻰ ﺳﻴﮕﺎر، رواﺑﻂ ﻧﺎﻣﺸﺮوع، ﭘﺮﺧﻮرى و ... و ﺑﺮاى ﺑﺮﺧﻰ دﻋﺎ، ﻋﺒﺎدت، ﺧﺪﻣﺖ و ... ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮﻧﺪ. در ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﻮارد ﭘﺲ از ﺑﻴﺎن ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و اﺻﻮل آن ﮔﺰﻳﻨﻪى ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدى ﺑﺮاى ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ.

 

1-3-2. ﻛﺪام ﻧﻴﺮوی ﺑﺮﺗﺮ؟

وﻗﺘﻰ ﻋﻀﻮى ﺑﻪ ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ اﻋﺘﻘﺎد ﭘﻴﺪا ﻛﺮد در زﻧﺪﮔﻰ روزاﻧﻪ ﻫﺮ اﺗﻔﺎﻗﻰ را ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮد ﻣﻰداﻧﺪ، ﭼﻪ ﺑﺴﺎ اﻣﻜﺎن دارد ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎرى از رﻓﺘﺎرى ﻧﺎﻣﻌﻘﻮل و ﻧﺎﻣﺸﺮوع ﺧﻮد را ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺪاﻧﺪ. در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﻔﻬﻮم ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ ﺳﻠﻴﻘﻪ اى ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺷﺎﻳﺪ ﻋﺪه اى در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺟﺒﻬﻪﮔﻴﺮى ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻧﻪاى داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺮاى اﺛﺒﺎت ﻋﻘﻴﺪه‌ى ﺧﻮد ﻣﺼﺪاقﻫﺎﻳﻰ ﺑﻴﺎورﻧﺪ، اﻣﺎ در ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ، ﻣﻔﻬﻮم ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺎ اﻧﺠﻤﻦ و اﺻﻮل آن ﻳﻜﻰ ﻣﻰﺷﻮد. ﻳﻌﻨﻰ اﻧﺠﻤﻦ، ﻗﺪمﻫﺎ، اﺻﻮل، ﺟﻠﺴﺎت، دوﺳﺘﺎن ﺑﻬﺒﻮدى و... ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻰﺷﻮد؛ درواﻗﻊ واژه‌ى ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪاى ﺑﺮاى ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و رد ﻋﻘﺎﻳﺪ و ﺑﺎورﻫﺎى ﺷﺨﺼﻰ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﻰگردد.

ﻳﻜﻰ از ﺑﺎورﻫﺎى ﻧﺎدرﺳﺖ ﺑﺸﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻈﺮات ﺷﺨﺼﻰ و ﮔﺮوﻫﻰ در ﻳﺎﻓﺘﻦ راه درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﻮارد ﺑﺴﻴﺎرى ﻣﻨﺸﺄ ﻋﻘﻼﻧﻰ ﻧﺪارد و ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﻮﻫﻢ و ﮔﻤﺎن است. اﻳﻦ ﺑﺎور در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﻢ وﺟﻮد دارد. در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰﺷﻮد اﻣﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺼﺎدﻳﻖ آن ﺑﺮ ﻋﻬﺪه اﻋﻀﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ اﻳﻦ روﻳﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ اﻋﻀﺎ در ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﺼﺎدﻳﻖ دﭼﺎر اﺷﺘﺒﺎه و اﻧﺤﺮاف ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ اﻣﺮ زﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎز اﻧﺤﺮاﻓﺎت ﻋﻤﻴﻖ ﺑﻌﺪى ﻣﻰ گردد.

در اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﻳﻚ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﺟﺪى ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻰ آﻳﺪ و آن این‎که ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻔﻬﻮﻣﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ ﺳﻌﻰ دارد ﺑﺎورى ﺟﺪﻳﺪ در ذﻫﻦ اﻋﻀﺎ ایجاد کند؛ و ﺳﭙﺲ اﺻﻮل و ﻗﻮاﻋﺪ ﺧﻮد را در آن ﭘﺎﻳﻪ رﻳﺰى ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ، در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ و راه درﻣﺎن و زﻧﺪﮔﻰ ﻓﺮد ﺑﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﺧﺘﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و اﻋﻀﺎ ﻫﻤﺎن ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﺪ.

عدم سلامت عقل

از دﻳﮕﺮ اﻓﻜﺎر ﻗﺎﻟﺒﻰ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ، ﺗﻠﻘﻴﻦ ﺑﺎور ﻋﺪم ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ اﻋﻀﺎﺳﺖ. ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻋﻘﻞ دارﻳﻢ اﻣﺎ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ ﻧﻪ!ﺑﺮاى ﺗﻮﺟﻴﻪ و اﺛﺒﺎت اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ داﺋﻤﺎً ﭘﺮﺳﺶ و ﻣﺜﺎلﻫﺎﻳﻰ درباره ﻗﺴﻤﺖﻫﺎى ﺗﻴﺮه وﺗﺎر زندگی گذشته ﻣﻄﺮح ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺟﻮاب ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻋﺪمﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ.

ﺗﻔﻜّﺮ و ﺗﻌﻘّﻞ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ و وﺟﻪ ﺗﻤﺎﻳﺰ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ دﻳﮕﺮ ﻣﻮﺟﻮدات اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻌﺎدت اﻧﺴﺎن در ﭘﻴﺮوى از آن ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ. اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﻗﻮه ﻋﻘﻞ و ﻓﻜﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ راه را از ﺑﻴﺮاﻫﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻰ دﻫﺪ. ﺑﺴﻴﺎرى از ﻫﺪاﻳﺘﻬﺎى اﻟﻬﻰ از راه ﺗﻔﻜّﺮ و ﺗﻌﻘّﻞ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن اﻟﻬﺎم ﻣﻰﺷﻮدﺗﻔﻜّﺮ، و ﺗﻌﻘّﻞ ﻣﺒﺪأ و ﻣﺤﺮک ﺑﺴﻴﺎرى از ﺗﺤﻮﻻت دروﻧﻰ و ﺑﻴﺮوﻧﻰ اﺳﺖ.ﻣﺮز ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻫﻞ و ﻋﺎﻗﻞ ﻫﻢ ﺗﻔﻜّﺮ اﺳﺖ؛ در این‎ جا ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از واژهى ﻋﺪمﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ

 

ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﻣﺎ را در ﮔﺮوه اول ﻗﺮار ﻣﻰ دﻫﻨﺪ.

در ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ و ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻳﻜﻰ از ﺧﻄﺮﻧﺎکﺗﺮﻳﻦ راهﻫﺎى ﻣﻨﺤﺮف ﻛﺮدن ﺟﻮاﻣﻊ، ﺗﻐﻴﻴﺮ در ﻧﻮع ﻧﮕﺮﺷﺸﺎن ﺑﺎ ﺑﻪ اﻓﺴﺎر ﻛﺸﻴﺪن اﻓﻜﺎر آن ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ.

در اﺑﺘﺪاى ورود ﻓﺮد، ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس ﺑﻪ وى اﻟﻘﺎ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ ﻧﺪارد و راه ﻧﺠﺎت ﺗﻐﻴﻴﺮ و ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﻰاﻓﻜﺎر، ﻋﻘﺎﻳﺪ و ﺗﻔﻜّﺮات ﺷﺨﺼﻰ و اﺳﺘﻔﺎده از اﺻﻮل ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ.

1-2-2. ﺗﺒﻌﺎت ﻗﺒﻮل ﻋﺪم ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ ﺑﺮای ﻓﺮد و اﺟﺘﻤﺎع

اﻳﻦ ﻛﺎر ﺗﺒﻌﺎت ﺑﺴﻴﺎر وﺧﻴﻢ ﺑﺮاى ﻓﺮد و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺑﺎر ﻣﻰآورد ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﻮرد آن اﺷﺎره ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ:

١. ﺑﺎ ﻣﺮور ﻗﺴﻤﺘﻬﺎى ﺗﺎرﻳﻚ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻋﺰت و اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻓﺮد ﺑﻪ ﺷﺪت ﻛﻢ ﻣﻰﺷﻮد و آﺷﻔﺘﮕﻰ، اﻧﺰوا و ﺗﺮس... ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ وﺿﻮح در اﻓﻜﺎر و رﻓﺘﺎر اﻋﻀﺎء ﻣﺸﻬﻮد اﺳﺖ.

٢. ﺑﻌﺪ از ﻗﺒﻮل ﻋﺪم ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ ﻫﻢ ﻓﺮد و ﻫﻢ اﻃﺮاﻓﻴﺎﻧﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻓﻜﺎر، اﻋﺘﻘﺎدات و ﺗﺼﻤﻴﻢﻫﺎى وى دﭼﺎر ﺳﻮء ﻇﻦ می‎شوند، در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺟﺪاى از ﺑﻰاﻋﺘﻤﺎدى ﺧﻮدش و دﻳﮕﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ و ﻓﻜﺮش، ﺑﺎﻋﺚ اﻳﻦ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ اﮔﺮ ﻓﻜﺮ و ﺗﺼﻤﻴﻢ درﺳﺘﻰ ﻫﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ آن را ﺑﻴﺎن و ﻋﻤﻠﻰ ﻛﻨﺪ و آن را ﺟﺰ ﺗﻔﻜﺮات ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮد ﺑﺪاﻧﺪ.

٣ .ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻓﺮد ﻛﻢ ﻛﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻓﻜﺎر و ﻋﻘﺎﻳﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪاش ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ دﻟﺴﺮد و ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﻣﻰﺷﻮد ﺑﻠﻜﻪ اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻔّﺮ ﻫﻢ ﻣﻰﻛﻨﺪ. در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ ﺑﺴﻴﺎرى از اﻋﻀﺎ ﻛﻢﻛﻢ اﻋﺘﻘﺎدات و ﺑﺎورﻫﺎى اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ،

 

ﺧﺎﻧﻮادﮔﻰ، دﻳﻨﻰ، ﻣﻠﻰ را از دﺳﺖ داده و ﺣﺘﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﺟﺒﻬﻪﮔﻴﺮى ﻫﻢ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ.

٤. ﻫﺮ دردى درﻣﺎﻧﻰ دارد. در این جا ﻓﺮد ﺑﻌﺪ از ﻗﺒﻮل ﻋﺪم ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ دﻧﺒﺎل درﻣﺎن آن ﻣﻰ ﮔﺮدد. در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺧﻴﻠﻰ دﻗﻴﻖ و ﺣﺴﺎب ﺷﺪه ﻣﻔﻬﻮم ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ را ﺑﻪ او ﻣﻌﺮﻓﻰ می‎کند و راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ را ﭘﻴﺮوى و ﻳﺎرى ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻰ داﻧﺪ در ﺑﺨﺶ دﻳﮕﺮى ﺑﺮرﺳﻰ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﺑﻪ شیوه ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ، اﺻﻮل، ﻗﺪمﻫﺎ، ﺗﻮﺻﻴﻪﻫﺎ و ﻛﻼً ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد دﻳﻜﺘﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻓﻜﺮ و ذﻛﺮ ﺷﺨﺺ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و اﺻﻮل آن ﻣﻰﺷﻮد.

2-2-2. ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد

باﻳﺴﺖ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت، اﻓﻜﺎر و رﻓﺘﺎرﻫﺎى ﻋﻘﻼﻳﻰ و ﻏﻴﺮ ﻋﻘﻼﻳﻰ وى ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮرﺳﻰ ﺷﻮد. ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮارد درﺳﺖ و ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ از دﻳﺪ اﻓﺮاد ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه‎اﻧﺪ. اﻛﺜﺮﻳﺖ اﻋﻀﺎ اﻓﺮاد ﻣﺴﺘﻌﺪ، ﺑﺎﻫﻮش، ﻣﺘﻔﻜﺮ و ﺧﻼﻗﻰ ﺑﻮده و ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺨﺸﻰ از اﻳﻦ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻴﻬﺎ را در ﻣﺴﻴﺮ ﻏﻠﻂ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺴﺘﻨﺪ. و ﺣﺎل ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻴﺮه زﻧﺪﮔﻰ را ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ و از آن ﺑﺮاى اﺛﺒﺎت ﻋﺪم ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد و ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺧﻮب و ﺑﺪ را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻨﺠﻴﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺻﻮرت، ﻛﻨﺎر اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت، ﻧﻘﺎط ﻣﺜﺒﺖ زﻳﺎدى را ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ، بنابر این ﻓﺮد ﺑﻪ ﻋﺪم ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ محکوم ﻧﻤﻰ ﺷﻮد و تبعات وﺧﻴﻢ آن را ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.( ﺑﺤﺚ ﺗﻔﺼﻴﻠﻰ در ﻗﺪم دوم آﻣﺪه اﺳﺖ).

ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﻴﺎر و ﻣﻼﻛﻰ درﺳﺖ ﺑﺮاى ﻋﻘﻞ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد ﻣﻌﻴﺎرى اﻟﻬﻰ و ﺑﻨﺎﺑﺮ آﻣﻮزه ﻫﺎى وﺣﻴﺎﻧﻰ وگرنه ﺑﺎ ﮔﺬر زﻣﺎن و ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻓﺮﻫﻨﮕﻬﺎ و اﻣﻴﺎل اﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻌﻴﺎر و ﻣﻼک ﻫﺎى ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻘﻞ ﺳﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ زﻧﺎ، ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﻰ، ﻗﺘﻞ، ﮔﺮان ﻓﺮوﺷﻰ، ﺗﻘﻠﺐ، اﺣﺘﻜﺎر، ﻛﻢ ﻓﺮوﺷﻰ و .... ﻛﻪ اﻣﺮوزه در ﺻﻨﻔﻬﺎى ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﻓﺘﺎرهای ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اند ﺗﺎ رﻓﺘﺎرهاى اﺷﺘﺒﺎه.

بیماری اعتیاد

ﻣﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ در ﭼﻨﮕﺎل ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﺰﻣﻦ و ﭘﻴﺸﺮوﻧﺪه ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻢ. اﻋﺘﻴﺎد ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى ﺟﺴﻤﻰ، رواﻧﻰ و روﺣﺎﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﺎ ﭘﻴﺸﺮوﻧﺪه، ﻻﻋﻼج و ﻛﺸﻨﺪه اﺳﺖ.”

ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮق ﻗﺴﻤﺘﻰ از ﻣﺘﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ درﺑﺎره‌ى ﺑﻴﻤﺎرى اﻋﺘﻴﺎد اﺳﺖ. اﻋﺘﻴﺎد و ﺑﺴﻴﺎرى از ﻧﺎﻫﻨﺠﺎرﻫﺎى ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻗﺮون ﭘﻴﺶ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ و ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺠﺎزات ﺑﻮده در ﻗﺮن اﺧﻴﺮ اﺑﺘﺪا ﺟﺰو ﺑﻴﻤﺎری‎ها بوده و ﺳﭙﺲ از ﻟﻴﺴﺖ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎ ﻫﻢ درآﻣﺪه و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻴﺎز ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.

1-1-2. ﺗﺒﻌﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﭘﺬﻳﺮش ﻣﻔﻬﻮم ﺑﻴﻤﺎری اﻋﺘﻴﺎد

ﻣﻌﺮﻓﻰ اﻋﺘﻴﺎد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻴﻤﺎرى، ﺗﺒﻌﺎت ﻓﺮدى و اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺴﻴﺎرى ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد. در بعد اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ وﻗﺘﻰ ﻳﻚ رﻓﺘﺎر ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ و ﭘﺮﺧﻄﺮ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﻓﺘﺪ، ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ازﺟﻤﻠﻪ ﻣﺠﺎزات و ﺗﺪاﺑﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ اﺳﺖ؛ ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و ﻣﺸﺮوﺑﺎت اﻟﻜﻠﻰ، رواﺑﻂ ﺟﻨﺴﻰ، ﻗﻤﺎر و....در ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ و ﻣﺸﻤﻮل ﻣﺠﺎزات ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﻪﺣﺴﺎب آوردن اﻳﻦ اﻋﻤﺎل ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى، ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰﺷﻮد ﺗﺪاﺑﻴﺮ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺮاى ﺑﻬﺒﻮدى اﻓﺮاد ﻛﻢرﻧﮓ ﺷﻮد ﻳﺎ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮود ﻳﺎ ﻋﻮاﻗﺒﻰ ﭼﻮن ”ادﻋﺎى ﺣﻖ و ﺣﻘﻮق ﺑﺮاى اﻓﺮاد ﻣﺮﺗﻜﺐ و ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ آن” ﺑﻪوﺟﻮد آﻳﺪ.

2-1-2. ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﻲ، ﻗﺘﻞ، زﻧﺎ

برای ﻣﺜﺎل اﻧﻘﻼب ﻓﻮق درﺑﺎرهى ﻣﻌﻀﻞ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﻰ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﻰ ﺳﺎﻟﻴﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﻰ ﻋﻤﻠﻰ ﻗﺒﻴﺢ و ﺷﻨﻴﻊ ﺑﻮد و در ﺟﻮاﻣﻊ و ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺎزات در پی داشت ؛ ﺟﺎﻟﺐ این‎که در ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ، اﺑﺘﺪا اﻳﻦ ﻋﻤﻞ از ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺮم ﺧﺎرج و ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ درﻣﺎن اﺳﺖ. ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻰ از ﻟﻴﺴﺖ ﺑﻴﻤﺎرى ﻫﻢ ﺧﺎرج و ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻧﻴﺎز روﺣﻰ و رواﻧﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ. اﻣﺮوزه ازدواجﻫﺎى ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﺎن در ﻛﺸﻮرﻫﺎى ﺑﺴﻴﺎرى، اﻣﺮى ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻰآﻳﺪ و ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺧﻰ ﻓﺮﻗﻪﻫﺎ ﻧﻴﺰ آن را ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ.

ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺟﺮم ﻗﺘﻞ ﻋﻤﺪ اﻛﺜﺮ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺟﺰاﻳﻰ ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﻣﺠﺎزات اﻋﺪام را ﺑﺮاى ﻗﺎﺗﻞ در نظر گرفته بودند؛ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺮور ﺣﺒﺲ اﺑﺪ و ﺳﭙﺲ ﺗﺒﻌﻴﺪ و ﺣﺒﺲ ﻛﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﺟﺎى اﻋﺪام را ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ اﻣﺮوزه در ﺑﻌﻀﻰ ﺟﻮاﻣﻊ ﻗﺎﺗﻞ را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ و از ﻣﺠﺎزاﺗﺶ اﺟﺘﻨﺎب می‎کنند و ﺑﻪ ﺟﺎى آن اﻗﺪاﻣﺎت ﺗﺎدﻳﺒﻰ اﻧﺠﺎم ﻣﻰ دﻫﻨﺪ. اﻳﻦ رﻓﺘﺎر ﺷﺎﻳﺪ در ﻇﺎﻫﺮ ﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﺗﺒﻌﺎت آن ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ از محاسنشﺧﻮاﻫﺪﺑﻮد زﻳﺮا ﺑﺎ ﻛﺸﻴﺪن ﻗﻠﻢ‌ﻋﻔﻮ ﺑﺮ ﻋﺪه ﻗﻠﻴﻞ ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ، اﻛﺜﺮﻳﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﺎ آﺳﻴﺐ و ﺧﻄﺮ ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.

ﻣﺜﺎل دﻳﮕﺮ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﺮم زﻧﺎ ﻣﻰﺷﻮد. وﻓﺎدارى ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ در ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ ﻳﻚ اﺻﻞ ﺧﺪﺷﻪ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ آن از ﺳﻮى ﺧﺎﻧﻮاده و اﺟﺘﻤﺎع ﻣﺸﻤﻮل ﻣﺠﺎزاﺗﻬﺎى ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ در ﻗﺮن اﺧﻴﺮ ﭘﺲ از ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﻓﺘﺎرﻫﺎى ﺑﻴﻤﺎرﮔﻮﻧﻪ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻴﺎز ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه و اﻣﺮوزه در ﺑﺮﺧﻰ ﺟﻮاﻣﻊ راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺷﺨﺺ از ﺳﻮى ﻫﻤﺴﺮان اﻣﺮى راﻳﺞ است و ﻫﺮ ﭼﻪ اﻳﻦ اﻧﻘﻼﺑﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﻔﺘﺪ ﺟﻮاﻣﻊ از اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻴﻮاﻧﻴﺖ ﻧﺰول ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد.

3-1-2. دست‌های ﭘﻨﻬﺎن

اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻴﺮ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس روﻳﻪ ﻫﺎى ﺑﺎﻻ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ در ﺧﻮاﻫﻴﺪدید ﻛﻪ ﻣﺮاﺣﻞ ﻓﻮق ﻧﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻰ ﺑﻠﻜﻪ ﮔﺎمﺑﻪﮔﺎم ﺑﺮاﺳﺎس ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰى دﻗﻴﻖ و از ﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه اى اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﺗﺎ اﻣﺮوز اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺟﻨﺒﻪى ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ و ﻣﺸﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. اﻳﻦ روﻳﻪ در ﻗﺎﻟﺐِ ﻳﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاى ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ زداﻳﻰ و ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺸﻰ ﺑﻪﻇﺎﻫﺮ ﻣﺸﺮوع و ﺑﺪون اﻳﺮاد اﺟﺮا ﻣﻰﺷﻮد ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ از ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ و واﻛﻨﺶ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻰ ﻛﺎﺳﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮد و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﺑﻰ ﺗﻔﺎوت ﺷﺪه، ﻳﺎ از آن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.

4-1-2. اﻋﺘﻴﺎد ﺟﺮم ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺎری؟

ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺬﻛﻮر در ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﺻﻠﻰ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ ﻫﻢ ﺻﺪق ﻣﻰﻛﻨﺪ؛

ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل در ﻣﻮرد ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﺑﺎ ﺷﻴﻮع و ﺗﻨﻮع ﮔﺴﺘﺮدهى ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و دﻳﮕﺮ ﻣﻮارد ﻣﺬﻛﻮر در دﻧﻴﺎ ﻛﻢﻛﻢ واﻛﻨﺶ در ﻣﻘﺎﺑﻞ آن ﺑﻪ درﺟﻪى ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ رﺳﻴﺪ و اﺳﺘﻌﻤﺎل آن ﻣﻮﺟﻪ و ﺑﻼﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪ؛ در اداﻣﻪ، ﺗﻮﻟﺪ و رﺷﺪ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازدهﻗﺪﻣﻰ ﺳﺒﺐ ﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﺟﻮاﻣﻊ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎ گردید، از این رو اﻋﺘﻴﺎد ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده و ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ. ﻓﺮد ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪ ﺟﺎى ﺗﻌﺰﻳﺮ و ﻣﺠﺎزات ﺗﺤﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ و درﻣﺎن ﻗﺮار ﻣﻰﮔﻴﺮد و اﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎر ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ ى وى ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮﻋﻤﺪى و ﭘﻴﺎﻣﺪ ﺑﻴﻤﺎرى او ﺗﻠﻘﻰ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎى ﺑﺮﺧﻮرد ﺗﺄدﻳﺒﻰ و ﺗﻌﺰﻳﺮى ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.

در ﻣﺮﺣﻠﻪى ﺑﻌﺪ ﻣﻘﺪار ﻣﺼﺮف ﻣﺤﺪود ﺷﺪه و ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮع ﺧﺎﺻﻰ از ﻣﻮاد ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺰﺷﻚ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻘﺪار و ﻧﺤﻮهى ﻣﺼﺮف را ﻧﻴﺎز ﻓﺮد ﻣﻰ داﻧﻨﺪ؛ ﻧﺘﻴﺠﻪى اﻳﻦ ﺗﺠﻮﻳﺰ از ﻃﺮﻓﻰ ﺗﻮزﻳﻊ و ﻓﺮوش ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر در ﻗﺎﻟﺐ ”ﻣﻮاد درﻣﺎنﮔﺮ” ﻣﺎﻧﻨﺪ ”ﻣﺘﺎدون” اﺳﺖ و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺳﺒﺐ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺮاﻛﺰى ﺑﺮاى اﺳﺘﻌﻤﺎل ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻌﺘﺎد در آن ﻣﺤﻞ ﻣﻮاد و وﺳﺎﻳﻞ ﻣﺼﺮف را ﺑﺎ ﺳﻬﻮﻟﺖ درﻳﺎﻓﺖ و در ﻛﻤﺎل آراﻣﺶ و اﺣﺘﺮام اﺳﺘﻌﻤﺎل ﻛﺮده و ﺑﺪون ﭘﻴﮕﺮد، ﻣﺤﻞ را ﺗﺮک می‎نماید و ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮرﻣﺮﺗﺐ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﺪ.

ﺣﺎﺻﻞ روﻳﻪى ﻓﻮق از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ زﺷﺘﻰ و ﻗﺒﺎﺣﺖ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و ﻣﺼﺮف آن اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻧﺤﻮى دراﻳﻨﺒﺎره ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ زداﻳﻰ اﻧﺠﺎم ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ رﻓﺘﺎر ﻋﺎدى اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺗﻠﻘﻰ ﻣﻰگردد و ﺟﺎﻣﻌﻪ، اﻓﺮاد، ﺧﺎﻧﻮاده و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻰﺗﻔﺎوﺗﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﭘﻴﺪا ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ؛ ﻃﻮرى ﻛﻪ اﻣﺮوزه ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر، اﻟﻜﻞ، رواﺑﻂ ﺟﻨﺴﻰ، ﻟﻐﺰش و ﻣﺼﺮف ﻣﺠﺪد، ﻋﻀﻮﻳﺖ در اﻧﺠﻤﻦﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ، ﺑﻴﺎن ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﻜﻼت ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ و...اﻣﺮى ﻃﺒﻴﻌﻰ و ﻋﺎدى اﺳﺖ.

5-1-2. ﺗﺒﻌﺎت روﺣﻲ و رواﻧﻲ واژه ﺑﻴﻤﺎری در افراد

وﻗﺘﻰ ﺑﺟﺎى ﻋﻨﻮان ﻣﺠﺮم ﻳﺎ ﻣﻌﺘﺎد واژهى ﺑﻴﻤﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﺷﻮد، ﻋﺬاب وﺟﺪان و ﺳﺮزﻧﺶﻫﺎ ﺧﺎﻣﻮش و ﺑﺎﻋﺚ اﻳﺠﺎد ﺗﻮﻗﻊ در ﻓﺮد ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺳﺮاﻳﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎى ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ از اﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎرش، ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ درﻣﺎن ﺧﻮد ﻣﺴﺌﻮل ﻣﻰداﻧﺪ. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻋﻘﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺷﺪه و رﻓﺘﺎرﻫﺎى ﺗﻌﺰﻳﺮى و ﺗﺄدﻳﺒﻰ ﺧﻮد را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﻰﻛﻨﺪ و داﻣﻨﻪ اﺧﺘﻴﺎرات اﻳﻦ ﻗﺸﺮ را ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻰ دﻫﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺣﺬف ﻋﻨﻮان ﻣﺠﺮم از اﻓﺮاد ﺗﺎﻟﻤﺎت دروﻧﻰ اش را ﻛﻤﺮﻧﮓ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻟﻜﻦ ﺗﺒﻌﺎت آن ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ و ﭘﺮ ﺧﻄﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.

وﻗﺘﻰ در ﺗﻌﺮﻳﻒ اﻳﻦ ﻣﻌﻀﻞ در ﻓﻀﺎى ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ، ﺟﻠﺴﺎت، ﻧﺸﺮﻳﺎت، ﮔﺮوهﻫﺎى ﻗﺪم و... ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺑﻴﻤﺎرى ﻳﺎد ﻣﻰﺷﻮد، آن ﻫﻢ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻰ ﺧﺎص ﺑﺎ وﻳﮋﮔﻰﻫﺎﻳﻰ ﻫﻢ ﭼﻮن ﻻﻋﻼج، ﻛﺸﻨﺪه، ﻣﺰﻣﻦ، ﭘﻴﺸﺮوﻧﺪه و... ﺟﺪاى از آﺛﺎر ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﺑﺮاى ﻓﺮد، ﺗﺒﻌﺎت ﻣﻨﻔﻰ و ﻣﺨﺮب دﻳﮕﺮى ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. واژه ﺑﻴﻤﺎر و ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﻰ

ﺑﺎ اﻧﺮژى ﻣﻨﻔﻰ ﺑﺴﻴﺎرﻳﺴﺖ ﻛﻪ از ﺗﺒﻌﺎت آن ﺑﺮوز اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻰ ﭼﻮن ﻳﺄس و ﻧﺎاﻣﻴﺪى در ﺿﻤﻴﺮ ﺧﻮدآﮔﺎه و ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻓﺮد اﺳﺖ. در ﺗﻤﺎس ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﻀﺎ، درون ﺷﺨﺺ ﻣﺪام در ﺣﺎل ﺟﺪال و ﻛﺸﻤﻜﺶ ﺑﺮاى ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى ﺑﺎ ﺻﻔﺎت ﻣﺬﻛﻮر اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺲ از ورود ﺑﻪ اﻳﻦ اﻧﺠﻤﻦﻫﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻓﻮق اﻳﺠﺎد ﻧﻮﻋﻰ ﺗﺮس و ﻧﺎاﻣﻴﺪى ﭘﻨﻬﺎن وﻟﻰ ﻣﺆﺛﺮ در ﺑﻪ اﻧﺰوا ﻛﺸﺎﻧﺪن اﻋﻀﺎ دارد، زﻳﺮا اﻋﻀﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺮﺗﺐ در ﺟﻠﺴﺎت، ﻧﺸﺮﻳﺎت، در ﺟﻤﻊ دوﺳﺘﺎن ﺑﻬﺒﻮدى، ﺧﻮد و دﻳﮕﺮان را ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﺮده و اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، ﻋﺰت ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، ﻗﺪرت ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ و اﺳﺘﻌﺪادﺷﺎن را از ﺑﻴﻦ ﻣﻰﺑﺮﻧﺪ و ﻣﺪام ﺑﺮاى ﺧﻮد ﻋﻴﺐ و اﻳﺮادى ﺑﻪ ﻧﺎم ﺑﻴﻤﺎرى اﻋﺘﻴﺎد ﻣﻰ ﺗﺮاﺷﻨﺪ.

6-1-2. ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد:

ﻧﻜﺘﻪى ﻣﻬﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ، آنﭼﻪ را ﻛﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺑﻴﻤﺎرى از ﺳﻮى برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده قدمی ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﻳﻚ ﻏﺮﻳﺰه ذاﺗﻰ در ﻫﺮ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺟﻮاﻣﻊ و ادﻳﺎن ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺮاى آن اﺳﺎﻣﻰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻳﻜﺴﺎﻧﻰ وﺟﻮد دارد؛ ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ، ﻧﻔﺲ ﻃﻐﻴﺎنﮔﺮ و ﺳﺮﻛﺶ، امّاره، اﺑﻠﻴﺲ و... ﻛﻪ در ﻫﺮ اﻧﺴﺎﻧﻰ وﺟﻮد دارد او را ﺑﻪ ﺑﺪى و زﺷﺘﻰ ﻓﺮا ﻣﻰﻛﺸﺎﻧﺪ. ﻫﻮاى ﻧﻔﺴﻰ ﻛﻪ از روز ﺗﻮﻟﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه روح در ﺟﺴﻢ ﻗﺮار ﻣﻰﮔﻴﺮد و ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪى ﻣﺮگ ﻫﻤﺮاه اﻧﺴﺎن اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪه‌ى داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻋﻠﻮم ﻣﺨﺘﻠﻒ ازﺟﻤﻠﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪ، ﻋﺮﻓﺎن و اﺧﻼق ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﻀﺎى ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻬﺒﻮدی‎است، ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ و ﺗﻼش ﺑﺮاى رﻫﺎﻳﻰ از اﺳﺎرﺗﺶ و در اداﻣﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ آن، ﻫﺪف اﻧﺴﺎن در زندگی است و اﻳﻦ روﻳﻪ راﻫﻰ ﺑﺮاى رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺗﻜﺎﻣﻞ و ﺑﺮﻗﺮارى راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ.

7-1-2. ﻫﻮای ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺑﻴﻤﺎری

اکنون در ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎى واژهى ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﻔﻬﻮم ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﻛﺎر رود اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰﺷﻮد: ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ از ﻗﺒﻞ از ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و دﻳﮕﺮ واﺑﺴﺘﮕﻰﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ.

ﭘﺲ از ﺗﺮک ﻣﻮاد و دﻳﮕﺮ واﺑﺴﺘﮕﻰﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.

ﻻﻋﻼج، ﻣﺮﻣﻮز، ﻋﺮوس ﻫﺰار ﭼﻬﺮه و ﻧﺎﺑﻮدﮔﺮ اﺳﺖ.

ﮔﺮاﻳﺶ و ﺗﻤﺎﻳﻠﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺪىﻫﺎ، زﺷﺘﻰﻫﺎ و ﻧﺎﻫﻨﺠﺎرىﻫﺎاست.

وﺳﻮﺳﻪ و اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻫﻤﺎن اﺑﻌﺎد رواﻧﻰ، روﺣﺎﻧﻰ و ﻓﻴﺰﻳﻜﻰ ﺑﻴﻤﺎرى اﻋﺘﻴﺎد اﺳﺖ.

اﮔﺮ ﻛﻤﻰ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺧﻮد ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ دید که اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻳﺎ ﻏﺮﻳﺰه در ﺗﻤﺎم اﻓﺮاد وﺟﻮد دارد و ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺎ آن در ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺣﺎل ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻰ روشن‎بینانه در ﻣﻰﻳﺎﺑﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ و ﺗﺮﺑﻴﺖ آن ﻳﻜﻰ از اﻫﺪاف ﺧﻠﻘﺖ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ آن ﺷﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ با آن به ﻣﺒﺎرزه ﺑﭙﺮدازد و اﮔﺮ آن را در ﻧﻬﺎد ﺗﻤﺎﻣﻰ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺪاﻧﻴﻢ دﻳﮕﺮ ﺑﻴﻤﺎرى ﻧﻴﺴﺖ و ﻳﻚ ﻧﻔﺲ، ﺣﺲ ﻳﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﺧﺪادادى دروﻧﻰ ﺑﺮاى آزﻣﺎﻳﺶ و اﻣﺘﺤﺎن اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﻳﺪ آن‎را ﺑﻴﻤﺎرى داﻧﺴﺖ از اﻳﻨﺮو ﺗﺒﻌﺎت ﻣﻨﻔﻰ آن ﺑﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪه و ﻣﺨﺎﻃﺐ از ﺑﻴﻦ ﻣﻰ رود و ﺑﻪ ﺗﺒﻊ آن اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﻨﻔﻰ و ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﻫﻢ رﺧﺖ ﺑﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺴﺖ.

فرضیه

ﺑﻪ ﺻﻮرت واﻗﻊﺑﻴﻨﺎﻧﻪ و ﺑﻰﻏﺮﺿﺎﻧﻪ هدف از ﺗﺸﻜﻴﻞ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ «اﻧﺠﻤﻦﻫﺎىِ دوازده ﻗﺪﻣﻰ« را در ﭼﻨﺪ ﻓﺮﺿﻴﻪ بررسی می‌کنیم:

1. ﻫﺪف اﺻﻠﻰ، ﻧﺠﺎت و آزادى اﻧﺴﺎن ﺑﻮده و ﻫﺴﺖ.

2. هدف و ﻧﻴﺖ اﺻﻠﻰ، ﻧﺠﺎت اﻧﺴﺎن ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ دﭼﺎر اﻧﺤﺮاف شد ﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗﻰ را در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺪف، و ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮد اﻋﻤﺎل گردید.

٣. ﻫﺪف اﺻﻠﻰ، ﻣﺘﻔﺎوت از ﭼﻴﺰﻳﺴﺖ ﻛﻪ اراﺋﻪ ﺷﺪه و در ﭘﺲ ﻇﺎﻫﺮ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه، اﻫﺪاف ﭘﻨﻬﺎنِ ﻣﻐﺮﺿﺂﻧﻪ اى ﻗﺮار دارد.

1-4-1. ﻓﺮﺿﻴﻪ اول

ﻃﺒﻖ اﻳﻦ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﺑﻴﻞ ﺑﺎ ﻫﺪﻓﻰ اﻟﻬﻰ، ﺳﻌﻰ در اراﺋﻪى راﻫﻰ ﺑﺮاى درﻣﺎن اﻟﻜﻠﻰﻫﺎ داردﻛﺎﻣﻼً. ﻣﺸﻬﻮد اﺳﺖ ﻛﻪ او از روى دﻏﺪﻏﻪاش ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاى اﻳﻨﭽﻨﻴﻨﻰ را اراﺋﻪ داد اﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻧﻪ ﻃﺮح او را ﺑﻰﻋﻴﺐ داﻧﺴﺖ. درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ از اﺑﺘﺪا ﺗﺎﻛﻨﻮن رﺷﺪ ﭼﺸﻢﮔﻴﺮى داﺷﺘﻪ و اﻧﺠﻤﻦﻫﺎى ﻣﺘﻨﻮﻋﻰ ﻧﻴﺰ از آن ﺑﺮداﺷﺖ ﺷﺪ، اﻣﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ، ﻧﺎﻫﻨﺠﺎرىﻫﺎ، ﻣﺸﻜﻼت و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آن رﺷﺪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺮاﺑﺮى داشته؛ از اﻋﺘﻴﺎد ﺑﻪ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و اﻟﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ اﻋﺘﻴﺎدﻫﺎى ﺟﻨﺴﻰ، اﺣﺴﺎﺳﻰ، ﭘﺮﺧﻮرى، ﻧﻴﻜﻮﺗﻴﻦ و...ﻛﻪ در ﻃﻮل اﻳﻦ ﺳﺎلﻫﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎﺳﺘﻪ ﻧﺸﺪ، ﺑﻠﻜﻪ اﻣﺮوزه ﺑﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻌﻀﻞ ﺟﻮاﻣﻊ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ و اﻓﺮاد ﺑﻴﺶﺗﺮى را ﮔﺮﻳﺒﺎنﮔﻴﺮ ﺧﻮد ﻛﺮده اﺳﺖ.

اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻰرﻓﺖ ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻰ، ﮔﺮاﻳﺶ ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻨﺪهﮔﺎن ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر، اﻟﻜﻞ، ﻧﻮاﻗﺺ و واﺑﺴﺘﮕﻴﻬﺎ ﺛﺎﺑﺖ یا ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮد، اﻣﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻋﻀﺎى ﺟﺪﻳﺪ، ﺑﻠﻜﻪ آنﻫﺎﻳﻰ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﺑﺮرﺳﻰﻫﺎ، نزدیک ﺑﻪ ٩٠درﺻﺪ ـ دﭼﺎر ﻟﻐﺰش ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ. ﻧﺘﻴﺠﻪ این‎که ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺠﻤﻦﻫﺎﻳﻰ، در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻴﻮع اﻓﻜﺎر و رﻓﺘﺎرﻫﺎى ﻧﺎﻫﻨﺠﺎر ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ، ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎﭼﻴﺰ اﺳﺖ از این رو ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﺑﺎزﺑﻴﻨﻰ و اﺻﻼح است.

2-4-1. ﻓﺮﺿﻴﻪی دوم

اﮔﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ از آﻏﺎز ﺗﺎﻛﻨﻮن ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﺮرﺳﻰ ﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات اﺳﺎﺳﻰ ﭼﻪ از ﻟﺤﺎظ ﻛمّی و ﭼﻪ ﻛﻴﻔﻰ ـ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺷﺪ؛ ﺗﺤﻮﻻﺗﻰ در اﺻﻮل رخ داده ﻛﻪ در ﻇﺎﻫﺮ برای ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎاست، اﻣﺎ ﺑﺎﻃﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮى اﺳﺖ. در آﻏﺎز درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ از روى ﺣﺴﻦﻧﻴّﺖ و درد اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ اﻧﺠﻤﻨﻰ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ، اﻣﺎ اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻮﺿﻮع و ﮔﺴﺘﺮش ﭼﺸﻢﮔﻴﺮ آن در ﺟﺎﻣﻌﻪ از ﺳﻮى ﻗﺪرتﻫﺎ و آنﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺳﻌﻰ در ﺑﻪ ﺳﻠﻄﻪ درآوردن و ﺑﻪدﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻓﺴﺎرِ اﻓﻜﺎر اﻧﺴﺎنﻫﺎ دارﻧﺪ، ﺑﺎرز اﺳﺖ و اﻳﻦ ﮔﻤﺎن ﻣﻰرود ﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﻮﺳﻂ آنﻫﺎ ﻫﻢﺳﻮ ﺑﺎ اﻫﺪافﺷﺎن اﺳﺖ. برای ﻣﺜﺎل اﻧﺠﻤﻦ ﺧﻮد را ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎ، ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺳﻴﺎﺳﻰ،اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ و ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ، اﻣﺎ آن چه در ﻧﻬﺎﻳﺖ در ذﻫﻦ و ﺑﺎور اﻋﻀﺎ رخ ﻣﻰدﻫﺪ، ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺑﻴﺰارى ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮارد ﻓﻮق اﺳﺖ، ﻧﻪ ﺑﻰﻃﺮﻓﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آنﻫﺎ؛ ﺑﺮرﺳﻰﻫﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻰدﻫﺪ؛ درﺻﺪى از اﻋﻀﺎ ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎورﻫﺎ و ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻘﺪس و ﻣﺤﺘﺮم ﺷﺨﺼﻰ و ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ و ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻰﺗﻔﺎوت ﺷﺪه و ﺣﺘﻰ درﺻﺪد ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آنﻫﺎ ﺑﺮﻣﻰآﻳﻨﺪ. ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻰآﻳﺪ اﻳﻦ روﻧﺪ ﺑﺎ اﺻﻠﻰ ﺗﺮﻳﻦ و ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ اﻫﺪاف بزرگ‌ترین جریان‎های فکری و سیاسی حاکم بر ﺟﻬﺎن ﻫﻢﺧﻮاﻧﻰ دارد؛ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻰﺗﻔﺎوﺗﻰ، ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ و ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺑﺎورﻫﺎى اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ، ﺳﻴﺎﺳﻰ، ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ، دﻳﻨﻰ و...

3-4-1. ﻓﺮﺿﻴﻪی ﺳﻮم

ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ در ﺑﺤﺚ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﻴﺎن ﺷﺪ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻜﺎﺗﺐ اﺳﺘﻌﻤﺎرى و اﺳﺘﺜﻤﺎرى ﺟﻬﺎن به منظور دﺳﺖﻳﺎﺑﻰ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺷﻮﻣﺸﺎن، ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘـﻦ اﻓﻜﺎر اﻧﺴﺎنﻫﺎ است. اﻳﻦ اﺣﺘﻤﺎل ﻣـﻰ‌رود ﻛﻪ اﻳﻦ ﻗﻮا ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖﺷﻨﺎﺳﻰ دﻗﻴﻖ ﺟﺎﻣﻌﻪ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ دﻏﺪﻏﻪ و ﻣﻌﻀﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺟﻬﺎن ﺑﻬﺮه ﺑﺮده اﻧﺪ، ﺑﻪﻧﺤﻮى ﻛﻪ از ﻳﻚ ﻃﺮف ﻣﻌﻀﻼﺗﻰ ﭼﻮن ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر، اﻟﻜﻞ، رواﺑﻂ ﺟﻨﺴﻰ و... را در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺮوﻳﺞ ﻣﻰ دﻫﻨﺪ و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎى درﻣﺎﻧﻰ را ﭘﻰ رﻳﺰى ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺪف ﻇﺎﻫﺮى آن را درﻣﺎن و ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻣﻰﮔﺬارﻧﺪ؛ اﻣﺎ در ﺑﻄﻦ آن، اﻫﺪاف و ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎى ﺧﻮد؛ ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ اﻓﺮاد را ﻗﺮار داده اﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎن ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻣﻰﺷﻮد، ﻛﻪ از ﻣﺼﺎدﻳﻖ ﻫﻤﻴﻦ اﻫﺪاف و ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎى ﭘﻨﻬﺎﻧﻴﺴﺖ.

ﭘﻰﺑﺮدن ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ در ﻓﺮﺿﻴﻪﻫﺎى ﻓﻮق ﺑﻴﺎن ﺷﺪ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺑﺮرﺳﻰﻫﺎى ﺑﺴﻴﺎرﻳﺴﺖ ﻟﻜﻦ اﻓﺮادى ﻫﻢﭼﻮن ﻣﺎ و ﺷﻤﺎ ﻛﻪ آنﻗﺪر ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﺸﻜﻼت و ﻣﺴﺎﺋﻞ اﻋﺘﻴﺎد و واﺑﺴﺘﮕﻰﻫﺎ و ﺗﺸﻨﻪى راﻫﻰ ﺑﺮاى ﻧﺠﺎت ﺑﻮدﻳﻢ، وﻗﺘﻰ ﭘﻴﺎم ﻣﺪ ﻧﻈﺮﻣﺎن را ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ، ﺑﻰﺻﺒﺮاﻧﻪ از روى درد و اﻟﺒﺘﻪ ﻧﺎآﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ آن ﭘﻴﻮﺳﺘﻴﻢ؛ ﺣﺎل ﻛﻪ ﻋﺪه اى از روى ﺣﺴﻦ ﻧﻴﺖ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻰ ﻣﻮﺿﻮع ﭘﺮداﺧﺘﻪاﻧﺪ، ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ در آن ﺗﺄﻣﻠﻰ ﻛﻨﻴﻢ و اﮔﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ از ﻏﻴﺮِ آن روى ﮔﺮداﻧﺪه و در ﭘﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮوﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ یاری ﺧﺪاوﻧﺪ هدایت شده و ﺳﻌﺎدت و ﭘﻴﺮوزى را ﻛﺴﺐ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ.