جلسه

ﻓﻀﺎى ﺟﻠﺴﺎت از آﻏﺎز ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺨﺶ ﺗﻘﺴﻴﻢ و ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺑﺮرﺳﻰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ:

1-9-2. ورود

ﺷﺨﺺ وﻗﺘﻰ از دﻧﻴﺎى ﭘﺮ ﻫﻴﺎﻫﻮ و ﺑﻰروح ﺟﺎﻣﻌﻪ وارد ﻓﻀﺎى ﺟﻠﺴﻪ ﻣﻰﺷﻮد در ﺑﺪو ورود، آﻏﻮش ﮔﺮم و روى ﺧﻮش ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻰآﻳﺪ. اﺣﺘﺮام و ﻋﺸﻘﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﺮون اﻳﻦ در ﻛمتر ﭘﻴﺪا ﻣﻰﺷﻮد، ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﺪارد، ﺛﺮوت، ﻧﮋاد، ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻄﺮح ﻧﻴﺴﺖ، ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاﺑﺮﻧﺪ و ﻫﻤﺪرد. از ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﺎت اول اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ و دلبستگی ﺷﻜﻞ ﻣﻰﮔﻴﺮد. ﮔﻢ ﻛﺮده ﺧﻮد را ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻗﻄﻌﻪاى از ﺑﻬﺸﺖ روى زﻣﻴﻦ. ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ آرام، ﻣﺜﺒﺖ، ﺑﺎب ﻣﻴﻞ.

اﻳﻦ ﻓﻀﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰﺷﻮد درد و رﻧﺞﻫﺎى ﺑﻴﺮون ﻓﺮاﻣﻮش شود و اﻋﺼﺎب آرام ﺑﮕﻴﺮد. اﻛﺜﺮا ﺗﺼﻮرى ﻛﻪ اﻋﻀﺎ در ذﻫﻦ ﺧﻮد از ﺟﻠﺴﻪ دارﻧﺪ همین‌گونه ﺣﺎﻣﻞ اﺣﺴﺎﺳﺎت و اﻧﺮژىﻫﺎى ﻣﺜﺒﺖاﻧﺪ. در ﻃﻮل ﺷﺒﺎﻧﻪ روز در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼت و ﮔﺮﻓﺘﺎرىﻫﺎ اﻳﻦ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ و ﻓﺮد را ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ رﻓﺘﻦ ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ. ﻳﻜﻰ از اﻫﺪاف و اﻣﻴﺪﻫﺎى زﻧﺪﮔﻰ روزاﻧﻪ ﺷﺮﻛﺖ در ﺟﻠﺴﺎت ﻣﻰﺷﻮد. ﮔﺮدﻫماﻳﻰ ﺑﺎ ﻫﺪف اﻧﺘﻘﺎل ﻋﺸﻖ، ﻣﺤﺒﺖ، ﺗﺠﺮﺑﻪ... اﻣﺮى ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه و ﻧﻴﻜﻮﺳﺖ ﻟﻜﻦ ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢ، ﺧﻂ و ﻣﺸﻰ ﻫﺎ و آﻧﭽﻪ ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻮد ﻣﻰﺷﻮد، ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺤﻮى ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰى و ﻫﺪاﻳﺖ ﺷﻮد ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﺑﻪ ﺟﺎى ﻣﻨﻔﻌﺖ و ﺳﻮد، ﺧﺴﺎرت ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺮﺧﻰ اصول ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ ﺟﻠﺴﺎت ﺑﻪ ﺟﺎى ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﺜﺒﺖ و ﺳﺎزﻧﺪه تاثیرات ﻣﻨﻔﻰ و اﻧﺤﺮاﻓﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد ﻛﻪ در اداﻣﻪ ﺑﻪ آن ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ.

2-9-2. ﭘﻤﻔﻠﺖﺧﻮاﻧﻲ

در آﻏﺎز و ﭘﺎﻳﺎن ﻫﺮ ﺟﻠﺴﻪ ﭘﻤﻔﻠﺖﻫﺎﻳﻰ ﺗﻮﺳﻂ اﻋﻀﺎ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ در ﻗﺎﻟﺐ ﻋﺒﺎراﺗﻰ ﺳﺎده ﮔﻨﺠﺎﻧﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺧﻮاﻧﺪن و ﺷﻨﻴﺪن ﻣﺮﺗﺐ ﭘﻤﻔﻠﺖﻫﺎ ﺗﺄﺛﻴﺮ اﺳﺎﺳﻰ ﺑﺮ ﻓﻜﺮ و ذﻫﻦ اﻋﻀﺎ ﻣﻰﮔﺬارد. ﺗﻠﻘﻴﻦﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ در ﺧﺎﻃﺮ اﻋﻀﺎ اﻟﻘﺎ ﻣﻰﺷﻮد از ﺟﻤﻠﻪ ﻳﺎدآورى ﺑﻴﻤﺎر و ﻣﻌﺘﺎد ﺑﻮدن، ﺗﻌﺮﻳﻒ و ﺗﻠﻘﻴﻦ واژهى ﻣﻌﺘﺎد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻓﺮد، ﻣﻌﺮﻓﻰ و ﻳﺎدآورى ﺗﻨﻬﺎ راه ﭼﺎره و رﻫﺎﻳﻰ ﻳﻌﻨﻰ اﻧﺠﻤﻦ. در ﻣﺠﻤﻮع ﺟﻬﺖ دﻫﻰ اﻓﻜﺎر اﻋﻀﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ اﺻﻮل و اﻫﺪاف ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺳﺖ و اﻻ ﻣﻄﺎﻟﺐ و ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺴﻴﺎرى ﺑﺮاى اﻳﻦ ﺑﺨﺶ وﺟﻮد دارد.

3-9-2. ﻣﺸﺎرﻛﺖ

ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻫﺪف ﺟﻠﺴﻪ اﻳﺠﺎد ﻣﺤﻴﻄﻰ اﻣﻦ ﺑﺮاى ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻛﺮدن اﻋﻀﺎﺳﺖ. ﻣﺸﺎرﻛﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻄﻠﻮب و ﻣﻔﻴﺪ ﺣﺎل اﺳﺖ. اﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎرى از اﻧﺤﺮاﻓﺎت از ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺷﺮوع ﻣﻰﺷﻮد. ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻣﺤﺘﻮاى ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺸﺎرﻛﺖﻫﺎ از روى درد و ﺷﻜﺎﻳﺖ اﺳﺖ، ﭼﻪ از دﻳﮕﺮان و اوﺿﺎع زﻧﺪﮔﻰ و ﺑﻬﺒﻮدى ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻪ از اﻗﺮار ﺑﻪ ﮔﻨﺎه و اﺷﺘﺒﺎه و ﺷﻜﺎﻳﺖ از ﺧﻮد. ﺑﻪ اﺧﺘﺼﺎر ﺣﺎﻻت ﻣﺨﺘﻠﻒ آن و آﺛﺎر ﻇﺎﻫﺮى و ﺑﺎﻃﻨﻰ آن روى ﻓﺮد را ﺑﺮرﺳﻰ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ.

*انواع مشارکت

1. ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺮای اﻗﺮار، اﻗﺮار ﺑﺮای رﻫﺎﻳﻲ:

ﺑﻌﻀﻰ اﻓﺮاد ﺑﺮاى اﻗﺮار و رﻫﺎﻳﻰ از ﻋﺬاب وﺟﺪاﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت و ﮔﻨﺎﻫﺎنشان ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ. وﻗﺘﻰ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﺸﺎرﻛﺖ و اﻗﺮار ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﺳﻜﻮت و ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪهﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ آراﻣﺶ ﺧﺎﻃﺮﺷﺎن ﺷﺪه ﻫﺮﭼﻪ در دل دارﻧﺪ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ. اﺣﺴﺎس رﻫﺎﻳﻰ و ﻧﺸﺌﮕﻰ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدﺷﺎن را ﻓﺮا ﻣﻰﮔﻴﺮد، در آﺧﺮ ﺑﻪﺟﺎى ﺳﺮﻛﻮﻓﺖ و ﺳﺮزﻧﺶ، ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺣﻀﺎر را ﻣﻰﺑﻴﻨﻨﺪ. در ﻇﺎﻫﺮ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮﺑﻰ دارﻧﺪ، اﺣﺴﺎس ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﻛﺎﺋﻨﺎت و دﻳﮕﺮان او را ﺑﺨﺸﻴﺪه اﻧﺪ. ﺗﺮس، اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه و ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ از ﺑﻴﻦ ﻣﻰرود، ﻏﺎﻓﻞ از این‎که ﺑﺎ اﻳﻨﻜﺎر راه را ﺑﺮاى اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﺑﻌﺪى و ﺗﻜﺮار ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﻫﻤﻮارﺗﺮ ﻛﺮده اﻧﺪ وﺟﺪان ﺧﻮد را ﺳﺮﻛﻮﻓﺖ می‎زنند و از ﺳﺮزﻧﺶ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ اﻗﺮار ﭘﻨﺎه می‎آورند، وﺟﺪان ﻫﻢ ﺧﺎﻣﻮش و ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﻛﻤﺮﻧﮓ و ﺑﻰﺗﻔﺎوت ﻣﻰﺷﻮد. ﻛﺎر ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﻣﻰرﺳﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ روز ﮔﻨﺎه و اﺷﺘﺒﺎه، ﻫﺮ روز ﻣﺸﺎرﻛﺖ و اﻗﺮار و در اﻧﺘﻬﺎ ﻧﺎﺑﻮدى....

2. ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺮای رﻫﺎﻳﻲ از ﺗﺮس، آﺷﻔﺘﮕﻲ و ﻧﮕﺮاﻧﻲ:

ﺑﻌﻀﻰ دﻳﮕﺮ از ﺗﺮسﻫﺎ و اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ؛ از آﺷﻔﺘﮕﻰﻫﺎ، ﻧﮕﺮاﻧﻰﻫﺎ و واﻫﻤﻪﻫﺎ.اﻳﻦﻫﺎ ﻫﻢ وﻗﺘﻰ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﻜﻮت، ﺗﺄﻳﻴﺪ و ﺗﺸﻮﻳﻖ اﻋﻀﺎ را ﻣﻰﺑﻴﻨﻨﺪ، اﺣﺴﺎس ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻣﺸﻜﻞﺷﺎن ﺣﻞ ﺷﺪه یا ﺳﺎدهﺗﺮ از آن چیزی ﺑﻮده ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ؛ در ﻧﺘﻴﺠﻪ در اﻛﺜﺮ ﻣﻮارد ﺑﻰﺗﻔﺎوﺗﻰ و ﺧﻮشﺑﻴﻨﻰ ﺑﻪ ﺳﺮاغﺷﺎن آﻣﺪه ﻳﺎ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم ﻧﻤﻰ دﻫﻨﺪ،ﻳﺎ ﻫﺮ روز ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ یا ﺑﺎ ﺑﻰﺗﻔﺎوﺗﻰ رﻓﺘﺎر ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ راه ﺟﺎﻟﺐ و ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﭘﻴﺪا نموده و در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺮ ﺗﺮس و آﺷﻔﺘﮕﻰ ﺳﺮﻳﻊ ﻣﺸﺎرﻛﺖ و اﻗﺮار ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ.

3. ﻣﺸﺎرﻛﺖ از روی ﺧﺸﻢ ﻳﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ:

ﮔﺮوﻫﻰ اﻓﻜﺎر و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎى آﺗﻰ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﻰﮔﺬارﻧﺪ؛ اﮔﺮ ﺧﺸﻢ و ﺗﻬﺪﻳﺪى دارﻧﺪ، ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ یا اﮔﺮ ﺣﺎل و اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﻰ دارﻧﺪ، اﺑﺮاز ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ. ﭼﻮن ﺿﻤﻴﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه و وﺟﺪان ﻋﺎدت ﺑﻪ ﻣﻌﻜﻮس ﻋﻤﻞ ﻛﺮدن دارﻧﺪ، وﻗﺘﻰ از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﭼﻪ ﻧﺎﺣﻖ، ﺳﺮد ﻣﻰﺷﻮد و وﻗﺘﻰ از ﺷﺎدى ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ در آﺧﺮ اﺣﺴﺎس ﺳﺮد ى و دﻟﻤﺮدﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ و اﻧﮕﻴﺰه ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻣﻰ دﻫﺪ.

4-9-2. اﺛﺮ ﻣﺸﺎرﻛﺖ بر ﺷﻨﻮﻧﺪه

ﻣﺸﺎرﻛﺖﻫﺎ روى ﺷﻨﻮﻧﺪهﻫﺎ ﻫﻢ آﺛﺎر ﺳﻮﺋﻰ دارد. وﻗﺘﻰ ﺧﻴﻠﻰ راﺣﺖ از ﮔﻨﺎه، ﺧﻄﺎ و اﺷﺘﺒﺎه ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰﺷﻮد ﺧﻴﻠﻰ از ﺷﻨﻮﻧﺪهﻫﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ را ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪه اﻧﺪ، ﻫﻢ ﻧﻮع ﺧﻮد را ﻣﻰﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﺧﻮد را ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﻰﺑﻴﻨﻨﺪ، اﺣﺴﺎس ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮاى ﻓﺮار از درد وﺟﺪان ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ، ﻳﺎ اﮔﺮ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﻫﻢ ﻧﺒﻮدﻧﺪ وﺳﻮﺳﻪى اﻧﺠﺎم آن ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺸﺎن ﻣﻰآﻳﺪ. ازﻃﺮﻓﻰ وﻗﺘﻰ ﻫﺮ روز ﭘﺎى ﺣﺮفﻫﺎى ﻛﺎﻣﻼً ﺷﺨﺼﻰ دﻳﮕﺮان ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ، ﻳﺎ دﭼﺎر ﺧﻮد ﻓﺮاﻣﻮﺷﻰ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ، ﻳﺎ ﻧﻮاﻗﺺ زﺷﺖ و ﻧﺎﭘﺴﻨﺪى ﭼﻮن ﻛﻨﺘﺮل و ﻗﻀﺎوت ﺳﺮاﻏﺸﺎن ﻣﻰآﻳﺪ و ﻧﻈﺮ و دﻳﺪﮔﺎﻫﺸﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪه ﻋﻮض ﻣﻰﺷﻮد. از آنﺟﺎ ﻛﻪ اﻛﺜﺮ ﻣﺸﺎرﻛﺖﻫﺎ ﺟﻨﺒﻪى ﻣﻨﻔﻰ دارﻧﺪ، دﻳﺪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻫﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪه ﻣﻨﻔﻰ ﻣﻰﺷﻮد. این‎جااست ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻰ از اﻋﻀﺎ ﻧﻪ در ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻠﻜﻪ در ﺑﺎﻃﻦ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺪﺑﻴﻦ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ و هم سلب اعتماد می‎کنند.

5-9-2. ﻣﺸﺎرﻛﺖ و ﺣﻀﻮر ﺧﺪاوﻧﺪ

ﺑﺨﺸﻰ از ﻣﺸﺎرﻛﺖﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ. از او ﺷﻜﺮﮔزارى ﻣﻰﺷﻮد، ﻣﺸﻜﻼت را ﺑﻴﺎن ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ، ﻣﻮاردى را ﺑﻪ او ﻣﻰﺳﭙﺎرﻧﺪ و در ﻣﺠﻤﻮع ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺣﺎﺿﺮ و ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار ﻣﻰ دﻫﻨﺪ. ﻛﻢﻛﻢ اﻳﻦﻃﻮر ﺑﺎور ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ در ﺟﻠﺴﺎت اﺳﺖ، آن ﻫﻢ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺸﺎرﻛﺖ. ﮔﻮﻳﻰ ﺑﻴﺮون ﺟﻠﺴﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ از او دور اﺳﺖ. اﻳﻦ ﻃﺮز ﺗﻔﻜﺮ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻓﺮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﻀﺎى ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪه ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻣﻰﺷﻮد. اﻣﺎ واﻗﻌﻴﺖ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮی است، اﻧﺴﺎن در ﺧﻠﻮت و ﺗﻨﻬﺎیی است ﻛﻪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺪاى ﺧﻮد ﺑﻪ راز و ﻧﻴﺎز ﺑﭙﺮدازد آﻳﻴﻦ راز و ﻧﻴﺎز اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺮاى ﺷﻜﺮﮔزارى، ﺷﻜﺎﻳﺖ، درد و دل، راز و ﻧﻴﺎز، ﺣﺘﻰ ﺑﺮاى ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ اﻧﺪک ﺧﻠﻮت ﻣﻰﮔﺰﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﺪاى ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﺑﭙﺮدازﻧﺪ. اﻣﺎ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻌﻜﻮس اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ اﺗﻔﺎق ﻣﻰ اﻓﺘﺪ و اﻳﻦﻃﻮر رﻓﺘﺎرﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺷﻜﺮﮔﺬارىﻫﺎ، ﺷﻜﺎﻳﺎت و ﺣﺮف‌ﻫﺎى ﺑﺎ ﺧﺪا را ﺑﺮاى زﻣﺎن ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﻰ ﮔﺬارﻧﺪ. ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻪ ذﻫﻦ اﻓﺮاد اﻟﻘﺎ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻜﺎن و ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺣﻀﻮر ﺧﺪاوﻧﺪ و اﻣﻜﺎن ﺑﺮﻗﺮارى ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ او ﺟﻠﺴﺎت اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ در ﻣﻮارد ﻛﺜﻴﺮى ﺳﺒﺐ ﻏﻔﻠﺖ ﻓﺮد از ﺣﻀﻮر ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺑﻴﺮون ﻓﻀﺎى ﺟﻠﺴﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.

6-9-2. ﭘﺎﻳﺎن ﺟﻠﺴﻪ

آﻏﺎز ﺑﺎ دﻋﺎ و ﺳﻜﻮت، ﺧوشامدﮔﻮﻳﻰ و ﺗﺸﻮﻳﻖ و در ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻴﺰ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﭘﺎﻛﻰ،ﺗﺸﻮﻳﻖ و دﻋﺎى آراﻣﺶ...

ﭘﺲ از ﭘﺎﻳﺎن ﺟﻠﺴﻪ، اﻋﻀﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖ در ﺣﻠﻘﻪ دﻋﺎى آراﻣﺶ دﻋﻮت ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ. ﻧﺤﻮه دﻋﺎ ﻛﺮدن راﻳﺞ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ (ﺣﻠﻘﻪ زدن و دﺳﺖ در دﺳﺖ ﻫﻢ دادن) ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎت اﻧﺤﺮاﻓﻰ ﻣﻜﺎﺗﺐ ﺷﻴﻄﺎن ﭘﺮﺳﺘﻰ و ﻋﺮﻓﺎﻧﻬﺎى ﻛﺎذب ﮔﺮاﻳﺶ دارد. دﻋﺎى ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺘﺸﻜﻞ از اﻋﻀﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺘﺎن ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ دﻋﺎ را زﻣﺰﻣﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ، در ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻋﺸﻖ ورزى و ﻣﺤﺒﺖ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را در آﻏﻮش ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻳﻢ. از ﻟﺤﺎظ ﻋﻠﻤﻰ و ﻋﻠﻮم ﻣﺎوراﺋﻰ وﻗﺘﻰ ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻤﻌﻰ داﻳﺮه اى و دﺳﺘﺎن ﻣﺘﺼﻞ و ﻓﺸﺮده ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰى ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰﺷﻮد ﻣﺘﺼﺎﻋﺪ ﺷﺪن ﻧﻴﺮوﻫﺎ و اﻧﺮژى ﻫﺎى ﻣﻨﻔﻰ ﺷﻴﻄﺎنی است ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮى آرام و ﻓﺮح ﺑﺨﺶ دارد؛ اﻣﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮى ﻣﺜﻞ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﺑﺮ ﺟﺎى ﻣﻰ ﮔﺬارد. ﻟﺬﺗﻰ ﺑﺮاى ﻟﺤﻈﺎت ﻣﺤﺪود و ﺟﻨﮓ و دﻏﺪﻏﻪ اى ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪت. ﻟﻜﻦ ﻣﻜﺎﺗﺐ اﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﻣﻨﺤﺼر به فردی ﺑﻪ دﻋﺎ و ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺟﻤﻌﻰ ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺜﺎل ﻫﺮ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت اﻧﻔﺮادى دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮى آﺳﻤﺎن ﺑﺮ ﻣﻰ دارد و ﺟﻤﻊ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﻠﻘﻪ و رودرروى ﻫﻢ ﻗﺮار ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺠﺘﻤﻌﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﻤﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﻗﺮار ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل در ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﻧﻤﺎد ﺣﻀﺮت ﻋﻴﺴﻰ در اﺳﻼم ﻗﺒﻠﻪ در ﻣﻌﺒﺪ ﺳﻮى ﺑﺖ اﻋﻈﻢ و در ﻣﻮارد دﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﺪ ﻳﻚ ﻧﻤﺎد و ﻣﻜﺎن ﻣﻘﺪس ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻔﺴﻴﺮ اﻳﻦ ﻧﻮع آﻳﻴﻦ و ادب در ﺑﺮﭘﺎﻳﻰ ﺟﻠﺴﺎت دﻋﺎ و ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺟﻤﻌﻰ ﺟﺎﻟﺐ و داراى ﻧﻜﺎت ﻇﺮﻳﻒ روﺣﺎﻧﻰ و ﻣﻌﻨﻮی اﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻳﻚ ﻣﻨﻈﻮر از ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮدن دﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ و ﺧﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﻤﺎن ﻧﺸﺎن دادن ﻧﺎﺗﻮاﻧﻰ و ﻓﻘﺮ ﺷﺨﺺ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ اﺑﺮاز ﻓﺮوﺗﻨﻰ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ، ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻳﻚ ﻣﻨﻈﻮر از ﻫﻤﺠﻬﺘﻰ و ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﻤﺖ ﻣﺸﺘﺮک ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺎى رودر رو و ﺣﻠﻘﻪ زدن اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﺎن ﺷﺪه ﻛﻪ اﻧﺴﺎن در ﺣﺎل دﻋﺎ ﺑﺎ ﺣﺲ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ و ﺑﻰ ﻛﺴﻰ ﺧﻮد را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ و اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﺸﺎن از ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺧﺎﺷﻌﺎﻧﻪ و ﺧﺎﺿﻌﺎﻧﻪ و اﻇﻬﺎر ﻧﻴﺎز اﺳﺖ. و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻓﻠﺴﻔﻰ آداب دﻋﺎ در اﻧﺠﻤﻦ ﻛﺜﺮت ﮔﺮاﻳﻴﺴﺖ و آﻧﭽﻪ در ادﻳﺎن اﻟﻬﻰ اﻧﺠﺎم ﻣﻰﺷﻮد وﺣﺪت گرایی است. اﻟﺒﺘﻪ آﻧﭽﻪ ﺑﻴﺎن ﺷﺪ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮى ﺳﻄﺤﻰ و ﻣﺤﺪود از ﻧﺤﻮه دﻋﺎ و ﻣﻨﺎﺟﺎت اﺳﺖ و ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ و ﺷﺮح ﺗﻔﺼﻴﻠﻰ آن ﻧﻪ در ﻇﺮﻓﻴﺖ درک و ﻓﻬﻢ ﻧﮕﺎرﻧﺪه اﺳﺖ و ﻧﻪ ﻣﺠﺎﻟﻰ ﺑﺮاى ﺷﺮح آن در اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ وﺟﻮد دارد.

ﻳﻚ ﻧﻈﺮﻳﻪ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺰارى ﺟﻠﺴﺎت ﻣﻄﺮح اﺳﺖ آﻧﻬﻢ وﺟﻮد ﺳﻴﺎﺳﺘﻬﺎ و اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻬﺎى ﭘﻨﻬﺎن در ﻧﺤﻮه ﺑﺮﮔﺰارى ﺟﻠﺴﺎت اﺳﺖ ﻛﻪ اﻫﺪاﻓﻰ ﻏﻴﺮ اﻟﻬﻰ و در ﺟﻬﺖ ﺳﻠﻄﻪ ﺑﺮ اﻓﻜﺎر و اﺣﺴﺎﺳﺎت اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ دارد از اﻳﻨﺮو ﺗﻔﺴﻴﺮى ﺑﺮ اﻳﻦ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ اﺳﺖ:

در ﺟﻠﺴﺎت ﺻﺤﺒﺖ ﻋﻠﻤﻰ، ﺳﻴﺎﺳﻰ، ﻣﺬﻫﺒﻰ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﻤﻨﻮع اﺳﺖ ﺣﺬف اﻳﻦ ﭼﻬﺎر ﻣﻮرد از ﻣﺤﺘﻮاى ﻣﺸﺎرﻛﺘﻬﺎ زﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎز اﻧﺤﺮاف اﻓﻜﺎر و ﺳﻠﻄﻪ ﺑﺮ آن اﺳﺖ. در واﻗﻊ اﺳﺘﺮاﺗﮋى اﺳﺘﻌﻤﺎر ﻓﻜﺮى ﺑﺮ ﺣﺬف ﻫﻤﻴﻦ ﭼﻬﺎر ﭘﺎراﻣﺘﺮ ﺑﻨﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﺳﻴﺎﺳﻰ، ﻣﺬﻫﺒﻰ، ﻋﻠﻤﻰ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ از اﻓﻜﺎر و ﺻﺤﺒﺖ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ و ﺟﻮاﻣﻊ ﺣﺬف و ﻏﻴﺮ از آن آزاد و ﺑﻼﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮد از این رو وﺟﻮد اﻳﻦ ﻣﺤﺪودﻳﺖ در ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻬﺒﻮدى ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺟﻠﺴﺎت ﺑﻪ واﺳﻄﻪ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازدهﻗﺪﻣﻰ ﻣﺘﻌﺪد ﺑﺎ آﻣﺎر ﺑﺎﻻى ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﻮﻳﻦ اﺟﺮاى اﺳﺘﺮاﺗﮋى اﺳﺘﻌﻤﺎر ﻓﻜﺮﻳﺴﺖ

ﻳﻜﻰ از ﻣﻮارد ﺷﻜﺴﺖ و ﻧﺎﻛﺎﻣﻰ اﻋﻀﺎ در زﻧﺪﮔﻰ ﺑﻌﺪ از ورود ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ، ﺳﺎﺧﺘﺎر و ﻧﺤﻮه ﻛﻨﻮﻧﻰ ﺑﺮﮔﺰارى ﺟﻠﺴﺎت اﺳﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ این‎که ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﻛﺜﺮ اﻋﻀﺎ وﻗﺘﻰ از دﻧﻴﺎى ﭘﺮ ﻫﻴﺎﻫﻮى زﻧﺪﮔﻰ و اﺟﺘﻤﺎع وارد اﻧﺠﻤﻦ و ﻓﻀﺎى اﺻﻠﻰ آن ﻳﻌﻨﻰ ﺟﻠﺴﺎت ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ دور واﻗﻌﻴﺎت و ﺣﻘﺎﻳﻖ زﻧﺪﮔﻰ ﭘﺮده اى از ﺗﻮﻫﻢ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻰﺷﻮد

روزﮔﺎرى ﻛﻮﺗﺎه را ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﺄﻳﻴﺪات ﺳﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺪﺗﻰ را در ﻗﺒﺎل ﻫﺮ اﺷﺘﺒﺎه، ﺗﺮس و اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﺑﻪ ﺟﺎى درد و ﺳﺮزﻧﺶ، ﺳﻜﻮت و ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻏﺎﻓﻞ از این‎که واﻗﻌﻴﺎت و ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ و ﻗﻮﻳﺘﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻧﺪ ﻟﻜﻦ ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ آﺛﺎر و ﺗﺒﻌﺎت اﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎرى ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺑﻴﺎن و ﻋﻨﻮان ﻛﺮدﻧﺶ ﺳﻜﻮت، ﺗﺄﻳﻴﺪ و ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ.

ﺑﺮاى ﺗﺼﺪﻳﻖ اﻳﻦ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻛﺎﻓﻰﺳﺖ ﭘﺲ از ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮق در ﺟﻠﺴﻪ اى ﺷﺮﻛﺖ و ﺑﺎ دﻳﺪ ﺑﺎز ﺑﻪ دور از واﻛﻨﺶﻫﺎى اﺣﺴﺎﺳﻰ وﺿﻌﻴﺖ را ﺑﺮرﺳﻰ ﻛﻨﻴﺪ. ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ واﻗﻌﻴﺎت ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ.

7-9-2. ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد

١. ﺗﻔﻜﺮ ﺑﺮ ﭘﻤﻔﻠﺘﻬﺎ و ﺗﻄﺒﻴﻖ آن ﺑﺎ اﺻﻼﺣﺎت اﻳﻦ ﻛﺘﺎب

٢. ﭘﺮﻫﻴﺰ از ﺟﻮزدﮔﻰ و ﺑﻴﺎن ﻫﺮ ﻧﻮع ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ در ﻣﺸﺎرﻛﺘﻬﺎ

٣. ﭘﺮﻫﻴﺰ از ﺷﻨﻴﺪن ﻣﺸﺎرﻛﺘﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ وارد ﺣﺮﻳﻢ ﺧﺼﻮﺻﻰ اﻓﺮاد ﻣﻰﺷﻮد

٤. ﻋﺪم ﺗﻌﺼﺐ ﻳﺎ ﺗﻌﻠﻖ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﺟﻠﺴﻪ و ﺷﺮﻛﺖ در ﺟﻠﺴﺎت ﻣﺘﻨﻮع

٥. ﺗﻔﻜﺮ و ﺗﺄﻣﻞ ﭘﻴﺶ از ورود ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ و ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻛﺮدن

٦. ﺑﺮرﺳﻰ دﻗﻴﻖ آﺛﺎر و ﺗﺒﻌﺎت ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺮ روﻧﺪ ﻓﻜﺮى و رﻓﺘﺎرى