سنت پنجم و هشتم
ﻣﻮرد دﻳﮕﺮ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﻨﺖ ﭘﻨﺞ و ﻫﺸﺖ ﻣﻰﺷﻮد:
ﻫﺮ ﮔﺮوه ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻫﺪف اﺻﻠﻲ دارد، رﺳﺎﻧﺪن ﭘﻴﺎم ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرى ﻛﻪ در ﻋﺬاب اﺳﺖ، ﻣﻜﻤﻞ ﺳﻨﺖ ﭘﻨﺞ،
ﺳﻨﺖ ﻫﺸﺘﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻏﻴﺮ ﺣﺮﻓﻪ اى ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ اﻣﺎ ﻣﺮاﻛﺰ ﺧﺪﻣﺎﺗﻲ ﻣﺎ ﻣﻲ
ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻛﺎرﻣﻨﺪان ﻣﺨﺼﻮﺻﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻨﺪ.
از ﺗﻴﺘﺮ ﺳﻨﺖ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻴﻢ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ و اصلیترین ﻫﺪف ﮔﺮوه ﻫﺎ رﺳﺎﻧﺪن ﭘﻴﺎم اﺳﺖ و ﮔﺮوه ﺣﻖ ﻳﺎ وﻇﻴﻔﻪ اى ﺟﺰ ﭘﻴﺎمرﺳﺎﻧﻰ ﻧﺪارد. در واﻗﻊ اﻧﺠﻤﻦ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺧﻮد را ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﭘﻴﺎمرﺳﺎﻧﻰ ﻛﺮده ﻛﻪ ﻳﻜﻰ از ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ آن ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻰ آﻳﺪ. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاى را ﻣﻰ ﺗﻮان ﻛﺎﻣﻞ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ در ﺗﻤﺎم ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﺣﺘﻰ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﻗﺴﻤﺘﻬﺎى ﺗﺨﺼﺼﻰ ﻫﻢ وارد ﺷﻮد. ﻟﻜﻦ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ ﺑﻪ ﺟﺎى ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎى ﭘﻴﺸﮕﻴﺮاﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻔﻴﺪ و ﻛﺎرﺳﺎزﺗﺮﻧﺪ ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺮى ﭘﺮداﺧﺘﻪ آﻧﻬﻢ ﺷﺮوع ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ را ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﭘﻴﺎمرﺳﺎﻧﻰ ﻛﺮده و ﺧﻮد را از ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺮاﺣﻞ درﻣﺎﻧﻰ ﻣﻌﺎف ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﺷﺮح ﺳﻨﺖ ﻫﺸﺘﻢ آﻣﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ رواﻧﭙﺰﺷﻚ، ﭘﺰﺷﻚ، ﻣﺪدﻛﺎر یا وﻛﻴﻞ در اﺳﺘﺨﺪاﻣﻤﺎن ﻧﺪارﻳﻢﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﻛﻤﻚ ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎد ﺑﻪ ﻣﻌﺘﺎد دﻳﮕﺮ ﻛﺎر ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
اینکه ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻏﻴﺮ ﺣﺮﻓﻪ اى ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻳﺎ از روى ﻧﺎآﮔﺎﻫﻴﺴﺖ ﻳﺎ ﻏﺮض ورزى. اﻣﺮوزه ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﭘﺰﺷﻜﺎن و رواﻧﭙﺰﺷﻜﺎن ﻣﺘﺨﺼﺺ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ درﻣﺎن را ﻣﻘﻮﻟﻪ اى ﺗﺨﺼﺼﻰ و ﻋﻠﻤﻰ ﻣﻰ داﻧﻨﺪ اﻣﺎ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازدهﻗﺪﻣﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﻌﻰ در درﻣﺎن دارﻧﺪ. از این رو در ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻬﺎى ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻃﺮح ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻋﻠﻤﻰ از ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺰﺷﻜﻰ و رواﻧﭙﺰﺷﻜﻰ را ﻣﻤﻨﻮع ﻧﻤﻮده و ﺑﺎ ﻃﺮاﺣﻰ اﻳﻦ ﺳﻨﺖ ﻧﻴﺰ ﻛﻼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ را ﻏﻴﺮ ﺣﺮﻓﻪ اى اﻋﻼم ﻛﺮدهاﻧﺪ.
ﻋﻠﺖ عدم استقبال ﺟﺎﻣﻌﻪ تحصیلکرده ﻣﺒﺘﻼ:
برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازده ﻗﺪﻣﻰ اﮔﺮ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﺷﺪه و برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى ﻋﻠﻤﻰ، ﭘﺰﺷﻜﻰ و رواﻧﭙﺰﺷﻜﻰ را در ﻗﺎﻟﺐ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى ﺧﻮد ﻗﺮار دﻫﻨﺪ ﻳﻘﻴﻨﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻬﺘﺮى ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﮔﺮدد. اﻟﺒﺘﻪ در ﺻﻮرﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻋﻠﻤﻰ، ﭘﺰﺷﻜﻰ و روانشناسی ﻣﻄﺮح ﮔﺮدد ﺑﺴﻴﺎرى از اﺻﻮل و برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى اراﺋﻪ ﺷﺪه ﻣﺮدود و ﺑﻰ اﺛﺮ ﻣﻰﺷﻮد از این رو ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻤﺎﻳﻠﻰ ﺑﻪ روﻳﻜﺮد ﻋﻠﻤﻰ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻧﺪارد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﮔﺮ برﻧﺎﻣﻪﻫﺎى دوازدهﻗﺪﻣﻰ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﻣﻜﺎﻧﺎت، ﺣﻮزه وﺳﻴﻊ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ، ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺎﻻى ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻦ و اﻋﻀﺎ... ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﻗﺺ و ﺿﻌﻴﻒ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى ﻣﻰ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اى دﻳﮕﺮ ﺑﻮد اﻧﺠﻤن هاى دوازده ﻗﺪﻣﻰ ﻫﻤﭽﻮن ﭘﺰﺷﻜﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺴﺨﻪ اى ﺑﺮاى ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى ﻧﺪارد و ﻓﻘﻂ ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺮى ﻣﻰ ﭘﺮدازﻧﺪ در ﺗﻮﺻﻴﻒ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺰﺷﻜﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ در ﻇﺎﻫﺮ درﻣﺎﻧﮕﺮى ﻣﻰﻛﻨﺪ اﻣﺎ در دل ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻪ ﺟﺬب ﻣﺸﺘﺮى اﺳﺖ یا ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اى ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس اﻋﻤﺎﻟﻰ اﻧﺠﺎم ﻣﻰ دﻫﺪ ﺗﺎ اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرى ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ وى ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ یا ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺟﺬب ﻣﺸﺘﺮﻳﺴﺖ. اﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ اﺳﺎﺳﻰ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﻰ رﺳﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺠﻤن‌هاﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﺴﺘﺮده ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ و در ﺑﻴﻦ ﺟﻮاﻣﻊ وﺟﺎﻫﺖ و اﻋﺘﺒﺎرى بهدست آوردهاﻧﺪ ﻛﺎرى ﺑﺮاى رﻳﺸﻪ ﻛﻦ ﻧﻤﻮدن ﻣﻌﻀﻼت ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪهاﻧﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ و ﻣﺮﺗﻜﺐ رﻓﺘﺎر ﻧﺎﻫﻨﺠﺎر ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﻴﺎمرﺳﺎﻧﻰ ﻛﻨﻨﺪ، اﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻗﺘﻰ ﺷﺒﻴﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎى رﻳﺸﻪ ﻳﺎﺑﻰ و ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى ﻓﻘﻂ ﺑﻪ درﻣﺎن ﺑﭙﺮدازﻳﻢ؟! ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺳﺘﻴﻬﺎ ﻋﻠﺘﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻋﺘﻴﺎد، واﺑﺴﺘﮕﻰ و ﻧﺎﻫﻨﺠﺎرﻳﻬﺎ رﻳﺸﻪ ﻛﻦ و ﺣﺘﻰ ﻛﻢ ﻧﺸﻮد ﺑﻠﻜﻪ روز ﺑﻪ روز در ﺣﺎل اﻓﺰاﻳﺶ اﺳﺖ و ﺑﺎﻻى ٩٠ در ﺻﺪ از آﻧﻬﺎﻳﻰ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﻴﺎم رﺳﺎﻧﺪه ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ اﻧﺠﻤﻦ درآﻣﺪهاﻧﺪ دﭼﺎر ﻟﻐﺰش و ﻣﺼﺮف ﻣﺠﺪد ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.
